چکیده:
سرمایهگذاری در منابع انسانی به عنوان عامل اصلی توسعه ملل تلقی شده است؛چراکه هیچ کشوری بدون انباشت قابل توجه سرمایه انسانی به سطح پایداری از توسعه اقتصادی دست نیافته است.از طرف دیگر،شواهد تجربی بیانگر آن است که آموزش به خودی خود دستیابی به توسعه را محقق نمیسازد.کشورهای بسیاری از جمله ایران،میزان قابل توجهی منابع به منظور توسعه توانمندیهای انسانی اختصاص دادهاند که در نتیجه آن،نه تنها به اهداف توسعهشان نرسیدهاند بلکه نرخ بیکاری بالایی برای فارغ التحصیلان دانشگاهی را نیز تجربه کردهاند.این شواهد و روندها،پارادوکس کمبود نیروی متخصص و بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی را حاصل کرده است که دغدغه اصلی بسیاری از سیاستگذاران و محققین،مخصوصا در کشورهای در حال توسعه(از جمله ایران)میباشد.در ارتباط با این مسأله اساسی،این انگاره مطرح است که غالب کشورهای در حال توسعه قادر بودهاند توانمندیها و 2Lظرفیتهای انسانی خود را توسعه دهند اما در خصوص بهرهبرداری مناسب از این ظرفیتها توفیق چندانی نداشتهاند.هدف اصلی مقاله حاضر،تبیین مسأله مزبور میباشد که تا به حال در مطالعات تجربی بطور جدی مورد کمتوجهی قرار گرفته است. مطالعه حاضر در راستای مسأله اساسی فوق و با استفاده از دادهها و اطلاعات آماری مرکز آمار ایران،به تحلیل روند توسعه منابع انسانی و همچنین به ارزیابی میزان بهرهگیری از ظرفیتهای انسانی پرداخته است. شواهد و نتایج تجربی مبین آن است که در ایران توسعه ظرفیتهای انسانی(به ویژه از طریق آموزش عالی) رشد چشمگیری داشته اما دستآوردها در زمینه استفاده از این ظرفیتها و پیامدهای اقتصادی مورد انتظار،به هیچ وجه مناسب و قابل قبول نبوده است.این شواهد و نتایج به طور جدی هم سیاستهای توسعه منابع انسانی و هم بکارگیری ظرفیتهای انسانی را به چالش میکشد و مستلزم تجدید نظر اساسی در سیاستهای آموزشی و نیز سیاستهای اقتصادی دولت میباشد.
خلاصه ماشینی:
") *بهرهگیری مناسب از ظرفیتهای آموزشی موجود با بازسازی، بهسازی و نگهداری کمی و کیفی امکانات،تجهیزات و نیروی انسانی مراکز آموزشی و واگذاری امکانات مازاد *آموزش کاربردی نیروی انسانی مورد نیاز،توسعه مدیریت فناوری و تربیت مدیران بخش غیر دولتی، پشتیبانی از مطالعات و تحقیقات، کمک و حمایت از ایجاد مراکز رشد و شهرکهای فناوری و سرمایهگذاری در واحدهای خدماتی مورد نیاز در درون آنها و مشارکت در ایجاد صندوقهای سرمایهگذار خطرپذیر غیر دولتی با مشارکت تشکلهای تخصصی در حوزههای نفوذ اینگونه صنایع *توسعه مراکز آموزش فنی و حرفهای غیر دولتی و ارتقای سطح کیفی آموزشهای ارائه شده با تاکید بر توسعه آموزشهای حمایتی *برگزاری دورههای آموزش کارآفرینی برای جوانان،زنان و فارغ التحصیلان دانشگاهها *ارتقای آموزش و تربیت نیروهای انسانی متخصص به منظور جذب منابع مالی و انسانی ایرانیان مقیم خارج از کشور تا پایان سال 5831 *تامین نیروی انسانی لازم جهت بهبود نظام ملی نوآوری و توسعه کارآفرینی از طریق آموزشهای رسمی،برگزاری کارگاههای آموزشی،استفاده از متخصصین بینالمللی و سازمانهای پیشرو *برگزاری دورههای آموزشی مورد نیاز و تربیت نیروهای کاربردی و متخصص توسط دانشگاهها و مراکز ذیصلاح به تفکیک نیاز مراجع ذیربط *بازنگری در ساختار نیروی انسانی نیروهای مسلح و متناسبسازی تشکیلات مصوب سازمان و بهینهسازی و اصلاح نظام جذب و نگهداری نیروی انسانی و ارتقای سطح کمی و کیفی آموزش تخصصی پرسنل با توجه به نیازسنجی در ابعاد نیروی انسانی متخصص و ماموریتهای محوله استفاده از ظرفیتهای انسانی:ارتقای بهرهوری و آموزش بهرهوری بعد دوم یعنی استفاده از ظرفیتهای انسانی و ارتقای بهرهوری شامل ابعاد و محورهای متعدد و متنوعی میباشد که در برنامه چهارم از جهات گوناگونی مورد توجه قرار گرفته است؛مجموعه آنها را میتوان به دو گروه تقسیم نمود:یکی مواردی که مستقیما استفاده از ظرفیتها یا ارتقای بهرهوری را در بر دارند،و دیگری،مواردی که بطور غیر مستقیم یعنی از طریق آموزشهای مؤثر برای ارتقای بهرهوری،به مسایل توجه دارند."