چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی شناسایی عوامل موثر بر توانمند سازی کارکنان تامین اجتماعی شعبه دو همدان میباشد. جامعه آماری پژوهش جمعی از کارشناسان سازمان تامین اجتماعی شعبه دو همدان به طور کاملا غیرتصادفی انتخاب گردیدند که تعداد آنها 17 نفر تعیین شد. نمونهگیری به شیوه گلوله برفی انجام گردید. روش مورد استفاده در این پژوهش دلفی است. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است که در دو فاز اجرا گردید. پرسشنامه اول پس از مطالعه مبانی نظری استخراج گردید و روایی محتوایی آن توسط اساتید مجرب به روش مثلث سازی ارزیابی و تایید گردید. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب کاپای کوهن بررسی شد که پایایی نسبتا زیادی داشتند. با ستفاده از تجزیه و تحلیل دادههای فاز اول، پرسشنامه فاز دوم طراحی گردید و پس از جمع آوری دادهها به تجزیه و تحلیل داده و مقایسه دو فاز پرداختیم. در این پژوهش از روش دلفی بهره بردهایم و پژوهش تا آنجایی ادامه مییابد که خبرگان به نظر مشترک برسند؛ که در این پژوهش با مقایسه دو فاز به این نتیجه رسیدیم که نتایج دو فاز بسیار نزدیک به هم هستند و به اجماع رسیدهایم. نتایج نشان میدهد که بین عوامل ساختاری و توانمندسازی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و میتوان 55. 05 درصد از توانمند سازی کارکنان را از روی عوامل ساختاری پیش بینی نمود. بین عوامل رفتاری و توانمندسازی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و میتوان 64. 80 درصد از توانمند سازی کارکنان را از روی عوامل رفتاری پیش بینی نمود. بین عوامل زمینهای و توانمندسازی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و میتوان 73. 96درصد از توانمند سازی کارکنان را از روی عوامل عوامل زمینهای پیش بینی نمود. به طور کلی عوامل مسیولیت پذیری از شاخه رفتاری، شایستگی حرفهای از شاخه ساختاری و مشارکت کارکنان، معنی دار بودن شغل، استقلال از شاخه رفتاری، بیشترین تاثیر را در توانمندسازی کارکنان تامین اجتماعی نشان دادند.