چکیده:
روایت مشهور در باب قتلعام بنیقریظه و اعداد و ارقام مربوط به آن» به ویژه در سالهای اخیر» محلی
برای مباحثه و منازعه صاحبنظران و نیز مجالی برای منتقدان سنت و سیره پیامبر اسلام(ص) فراهم آورده
است. بنابر این روایت» بنیقریظه که یکی از سه قبیله معروف یهود در مدینه بودند» پس از خیانت به
مسلمانان در جنگ خندق» مورد سختترین مجازات از سوی آنان قرار گرفتند. به گونهای که همه مردان
قبیله کشته شدند. زنان و کودکان به اسارت رفتند و اموالشان غارت شد. منافات آشکار این خبر با سنت و
سیره پیامبر(ص) و خحّلق نیکوی او باور آن را به غایت مشکل میکند و احتمال غلو و تحریف در اصل این
حادثه را به ذهن متبادر میسازد. این مقاله صحت و سقم روایت مذکور را از جهات مختلف به بحث می -
گذارد.
The famous narrative about the massacre of Banu Kurayza and its related
figures, especially in recent years provide a forum for discussion and debate
among scholars and also a venue for critics of the tradition of the Prophet
Muhammad (pbuh). According to this narrative, Banu Kurayza, one of the three
famous tribes of the Jews in Medina, was subjected to the most severe
punishment after treason against the Muslims in the Khandak War, so that all
men were killed, women and children were captured and their property looted.
The apparent contradictions of this narrative with the tradition of the Prophet
(pbuh) and his good behaviour make it very difficult to believe and make the
possibility of distortion and excitemen about the incident in mind. This article
discusses the authenticity of this narrative in various ways .
خلاصه ماشینی:
(براي نمونه نک : واقدي، ١٤٠٩ق : ١/ ١٧٦؛ ابن هشام ، همان : ٢/ ٤٧؛ ابن سعد، ١٤١٠ق : ٢/ ٢١) به نظر ميرسد که اين سه قبيله معروف يهودي پيماني جداگانه با پيامبر(ص ) داشته اند که البته هيچ يک از منابع سيره متذکر چنين پيماني نشده اند، به جز امتاع الاسماع که از انعقاد پيماني ميان پيامبر(ص ) و يهوديان سه گانه نام برده است بدون آن که متن آن را بياورد.
از جمله اين که يهود متعهد شده اند که نه به سود پيامبر(ص ) اقدامي کنند و نه به ضرر او (واقدي، همان : ٢ ٤٥٤؛ مقريزي، همان : ١/ ٢٣١)، دوم مجاز بودن پيامبر(ص ) در کشتن مردان و اسارت زنان و کودکان و مصادرة اموال در صورت خيانت يهوديان (ابن هشام ، همان : ٢/ ٢٣٥؛ ابن سعد، همان : ٢/ ٢٢) و سوم نمايندگي کعب بن اسد از سوي بنيقريظه در انعقاد اين پيمان .
پيامبر(ص ) پيش از اين با دو قبيله بنيقينقاع و بنينضير رفتاري بزرگوارانه پيشه کرده و در برابر عهدشکني آنان ، تنها به اخراج شان از مدينه حکم رانده بود، اما همان يهوديان اينک عامل اصلي در تحريک و تحريض احزاب عليه مسلمانان شده بودند.
(واقدي، همان : ٥٣٠/٢) از اين رو به نظر ميرسد که در ميان مردان بنيقريظه ، تنها به قتل سران و جنگ جويان آنان حکم شده است .