چکیده:
در قراردادهای نفت و گاز و پیرو آنها در برنامههای نفت و گاز، جابه جایی داده ها میان سرمایه گذار (پیمانکار) و کشور میزبان (کارفرما) گریزناپذیر است. از سویی، برخی داده ها در صنعت نفت و گاز دارای ارزش بالایی بوده و در رقابت میان شرکتهای نفتی و کشورهای دارای نفت و گاز کارایی دوچندانی دارد. و از سوی دیگر، در یک نظام حقوقی دادمند، شفافیت که در برابر محرمانگی قرار می گیرد، از جایگاه والایی برخوردار است و مرز و اندازۀ محرمانگی را بسته نگاه می دارد. ازاین رو راهبردی که بند محرمانگی در قراردادهای نفتی و یا قراردادهای محرمانگی که به قرارداد نفتی پیوست میشوند، نقش برجسته ای در تنظیم سیاستهای نفت و گاز دارد. در این پژوهش، نخست دو پندارۀ شفافیت و محرمانگی در برابر هم از دیدگاه فلسفۀ حقوق بازشناسی شده، سپس به این پرداخته شده است که در نظام عرفی حقوق بین الملل نفت و گاز، کدام یک اصل و کدام استثنا به شمار می رود. برگرفته از آن، مفاد بندهای محرمانگی با در نظر گرفتن رویکردهای گوناگون مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش شناسی پژوهش نیز توصیفی-تحلیلی است. و در پایان چنین نتیجه گیری شده است که به کار بردن محرمانگی به طور گسترده و تفسیرپذیر و یک طرفه با عرف بین المللی در تناقض است و افزون بر فراهم کردن بستر فسادهای مالی، برای نگهداری از داده های محرمانه نیز کارایی چندانی ندارد.
AbstractInformation in petroleum contracts and petroleum projects is inevitably exchanged between investors (contractors) and host states (owners). There are some data in the petroleum industry that are highly valuable, and they can have a major impact on the competition between oil companies. Within a reasonable legal system, transparency is an essential feature that limits confidentiality. Considering this contrast, it is imperative to understand confidentiality strategies in petroleum contracts. This will help us to devise better policies regarding confidentiality and transparency in the oil and gas industry. In this research, we have distinguished and examined confidentiality and transparency strategies in the petroleum contract. According to the results, a strict confidentiality strategy was the worst strategy because it is at odds with international norms and ineffective for keeping information confidential.
خلاصه ماشینی:
در قراردادهاي نفتي، راهبرد دربارٔە محرمانگي داده هاي برنامۀ نفتي، بسته به اين که قانون حاکم بر قرارداد و عرف هاي مورد پذيرش دو سوي قرارداد، به سوي محرمانگي يا شفافيت بيشتر گرايش داشته باشد، گوناگون است ؛ براي نمونه ، در ايران که برداشت از محرمانگي در صنعت نفت ، برخلاف عرف بين المللي، برداشت گسترده است ، ميان شرکت ملي نفت و شرکت هاي پيمانکار داخلي محرمانگي به گونۀ گسترده به کار گرفته ميشود و اين برگرفته از رويکرد سختگيرانه و محرمانه گرا در ايران است .
در بخش تعهدهاي دارندٔە امتياز، در جايي که وي بايستي گزارش هايي به نمايندٔە دولت بدهد، اگر داده هايي که پيش مينهد از آن خود يا شريک هايي باشد که در برنامه کار ميکنند، اين اطلاعات محرمانه دانسته شده و ازاين رو دولت پايبند به محرمانگي اين اطلاعات است و نميتواند آن ها را براي شخص سوم غيرمجاز آشکار سازد.
همچنين در بسياري از قراردادهاي مشارکت در توليد، هرچند دولت ميزبان و يا کارفرما دارندٔە داده هاي به دست آمده از برنامۀ نفتي دانسته شده است ، بااين حال بايستي خودش نيز اين داده ها را محرمانه نگاه دارد و يا براي آشکار کردن نزد شخص سوم از پيمانکار اجازه بگيرد؛ براي نمونه ، در قسمت «B» از بند ٢٦,١ نمونه قرارداد مشارکت در توليد کامبوج ، دارايي داده هاي به دست آمده طي برنامۀ نفتي از آن شرکت ملي نفت اين کشور است .
This will help us to devise better policies regarding confidentiality and transparency in the oil and gas industry.