چکیده:
فصل اول بررسی وشناسایی آثار باستانی وتاریخی منطقه مورموری آبدانان از توابع استان ایلام در سال 1382 توسط هیئت باستان شناسی میراث فرهنگی استان ایلام به سرپرستی نگارنده اجرا شده است. در جریان این طرح پژوهشی آثار متعددی متعلق به دوران پیش از تاریخ ،تاریخی و قرون اولیه اسلامی از جمله تپه های باستانی «مر»مورد شناسایی قرار گرفته است. بررسی شناسه های فرهنگی مورد مطالعه نشان می دهد استقرار در این حوزه باستانی درطول دوران مختلف تا عصر حاضر استمرار داشته است.از جهتی درجریان بررسی وشناسایی باستان شناسی منطقه شواهدی از دوران حاکمیت ایلامیان در این منطقه بدست آمده است. تپه های مورد مطالعه در فاصله 7 کیلومتری شمال غربی شهر مورموری واقع شده است.بررسی ومطالعه تحولات فرهنگی این منطقه در دوران باستان ودر ارتباط با سایت های همجوار در شوش ومناطقی از بین النهرین از مهمترین اهداف این نوشتار قلمداد می گردد.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه ي مطالعات ايلام شناسي * سال چهارم * شماره چهاردهم بهار ١٣٩٩ مطالعه و بررسي باستان شناختي تپه هاي «مر» مورموري در جنوب غرب ايران 1 دکتر حبيب اله محموديان چکيده فصل اول بررسي وشناسايي آثار باستاني وتاريخي منطقه مورموري آبدانان از توابع استان ايلام در سال ١٣٨٢ توسط هيئت باستان شناسي ميراث فرهنگي استان ايلام به سرپرستي نگارنده اجرا شده است .
در جريان اين طرح پژوهشي آثار متعددي متعلق به دوران پيش از تاريخ ،تاريخي و قرون اوليه اسلامي از جمله تپه هاي باستاني «مر» مورد شناسايي قرار گرفته است .
بررسي هاي باستان شناسي نشان ميدهد که اين آثـار داراي شـواهد و مسـتندات دوره ي پيش از تاريخ انـد؛ هرچنـد تشـخيص قـدمت و موقعيـت اسـتقراري تپـه ها بـه تحقيقـات گسترده ي علمي نيـاز دارد و اظهـار نظـر قطعـي در ايـن مـورد بـدون انجـام طرح هـاي پژوهشي باستان شناسي امکان پذير نخواهد بود.
در اين مقاله تپه هاي باسـتاني «مـر» واقـع در بخـش مورمـوري آبدانان به طور اجمال مورد بررسي قرار گرفته اسـت کـه بيشـتر بـه معرفـي مشخصـات ظاهري اثر توجه شده (محموديان ، ١٣٨٢: ٦٨ ).
ايـن باستان شـناس در فاصـله ي سال هاي ١٩٦٥ تا ١٩٧٩ ميلادي به مدت چهارده سال در گورستان هاي باستاني استان و ديگر آثار تاريخي مطالعه کرده و قسـمتي از فعاليت هـاي خـود را بـه تحقيـق و بررسـي آثار متعدد منطقه ي آبدانان اختصـاص داده کـه در مقـالات انتشـار يافتـه ي او مـنعکس شده است ( واندنبرگ ،١٣٥٠: شماره ي ١٦ ).