چکیده:
ورزش و خصوصا رشته فوتبال در ایران روز به روز بین اقشار مختلف جامعه، رو به گسترش است. اجرای ماهرانه ورزشکاران در
میدان ورزش زیباییها را میآفریند که تماشاگران و علاقه مندان به ورزش را به وجد میآورد. تماشاچیان برای لذت بردن از
زیباییهای ورزش به ورزشگاهها و سالن های ورزشی رو میآورند و حضور آنها موجب دلگرمی و افزایش انگیزه ورزشکاران
میشود. به موازات این حرکت و پیشرفت، در سال های اخیر خشونت و پرخاشگری تماشاگران در برخی از رشته های ورزشی
نظیر فوتبال نیز شیوع یافته و به حوادث تلخ و تاسف باری چه در عرصه ی ملی و چه در عرصه ی بین المللی تبدیل شده است.
این موضوع نگرانیهای فراوانی را برای دست اندرکاران و علاقه مندان فوتبال فراهم کرده است. تاکید بیش ازحد به برد و کسب
نتیجه، انگیختگی بیش ازحد و گاهی فشار مطبوعات و رسانه های تصویری از علل بروز خشونت و پرخاشگری تماشاگران در
مسابقات ورزشی است. به هرحال موارد خشونت و پرخاشگری در میان ورزشکاران و تماشاچیان رو به افزایش است و این
افزایش به حدی است که برخی معتقدند بیشتر اوقات رقابت های قهرمانی به جنگ تبدیل میشوند. در این تحقیق به روش
تحلیلی توصیفی به دنبال بررسی راهبردهای سیاست کیفری برای مقابله با خشونت تماشاگران فوتبال میباشیم.
خلاصه ماشینی:
٢. راهبردهاي قانون مجازات اسلامي همان طور که مشاهده شد، سياست کيفري ايران در قبال خشونت ورزشکاران ، مبتني بر مسامحه و اغماض نگري است و عليرغم آنکه در مواردي ، برخي از انواع خشونت ورزشکاران در ميدان ورزش ، مصداقي بارز از جرائم مذکور در قانون مجازات اسلامي ٢ است ، اما در موارد خيلي نادري براساس مواد قانون مجازات اسلامي مورد بررسي قرار ميگيرد، به عبارت ديگر اصولا در خصوص خشونت ورزشکاران با تفسير موسع از مفهوم «عمليات ورزشي » مواجه هستيم که اکثر حوادث و جرائم واقعه توسط ورزشکاران ، به عنوان مصداقي از ماده ١٥٨ قانون مجازات اسلامي در نظر گرفته ميشود و نهايتا از سوي کميته انضباطي فدراسيون فوتبال مورد حکم قرار ميگيرد.
٣-١-٢ تنبيهات مختص باشگاه ها (اشخاص حقوقي ) همان طور که در قسمت قبل اشاره شد، آيين نامه انضباطي فدراسيون فوتبال ، براي مقابله با خشونت تماشاگران ، توجه و تمرکز خود را بيشتر معطوف به اشخاص حقوقي کرده است و تنها در يک مورد براي فرد خاطي تنبيه در نظر گرفته است .