چکیده:
فقر از مهمترین مشکلاتی است که کشورهای درحالتوسعه با آن مواجه میباشند، ازاینرو مسئله فقر و فقرزدایی همواره موردتوجه ملل بوده است. این پدیده دردناک اجتماعی که مقابله با آن ضروری است در اکثریت کشورهای درحالتوسعه خارج از کنترل بوده است. تلاش این مطالعه بر آن است که با استفاده از اطلاعات بودجه خانوار نوعی هماهنگی و همجمعی بین تحلیلهای کلان رشد اقتصادی و تحلیلهای خرد رفتار عاملان اقتصادی ایجاد کند. لذا اینکه رشد اقتصادی چقدر فقر را کاهش میدهد، سؤال مهمی است که در این مطالعه بدان پرداختهشده است. علاوه بر این، تأثیر تغییرات میانگین درآمدها و توزیع درآمدی بر فقر موردبررسی قرار گرفتهاست و با محاسبه شاخص رشد فقرزدای PPGI برای بخشهای خدمات، صنعت و کشاورزی در مناطق شهری و روستایی استانهای آذربایجان شرقی، اصفهان، تهران، خراسان رضوی، خوزستان، سیستان و بلوچستان، فارس، کرمانشاه، مازندران و مرکزی طی دوره 1393-1384 بخشهای اقتصادی که از رشد فقرزدا برخوردار بودهاند، مشخص گشتهاند. همچنین با استفاده از نتایج بهدستآمده ضریب جینی بهعنوان شاخص نابرابری بررسیشده است. یافتههای پژوهش حاکی از وجود رشد اقتصادی منفی در اکثریت موارد میباشد که باعث افزایش فقر از طریق اثر درآمدی گشته است؛ اما وضعیت توزیع درآمدها غالباً بهبود پیداکرده و منجر به کاهش فقر شدهاست. با توجه به برآیند این دو اثر بر فقر، بهاستثنای استان سیستان و بلوچستان که در تمام بخشهای آن فقر افزایش یافتهاست، در استان تهران بخش خدمات شهری، در استان اصفهان بخش کشاورزی شهری و در سایر استانها بخش خدمات روستایی بهترین وضعیت فقرزدایی را داشته است.
Poverty is one of the major problems of human society and efforts to reduce it has been always the most important objectives of government policy. In order to achieve this goal, inclusive growth has a critical role. However, income inequality also affects the pace which economic growth is translated into poverty reduction. The most important challenge for policymakers in creating pro-poor policies is linking micro and macroeconomic field. Lack of coordination between these both can prevent the impact of the pro-poor policies In this study, it has been tried by using information household budget to create coordination and Cointegration between macro analyses of economic growth, and the microanalyses of economic actor's behavior. So how economic growth reduces poverty is a key question that discussed in this study. In addition, the impact of changes in average income and income distribution on poverty is studied. To determine which economic sector has been had pro-poor growth, pro-poor growth indexes are calculated for the services, industry and agriculture sectors in urban and rural areas of Azerbaijan Gharbi, Isfahan, Tehran, Khorasan Razavi, Khuzestan, Sistan & Baluchestan, Fars, Kermanshah, Mazandaran and Markazi provinces during the period 2005-2014. Furthermore, using the results, Gini's coefficient has been investigated as an index of inequality. The research results indicate that economic growth is negative in the majority of cases that has increase poverty through income effect. But income distribution has improved and has led to poverty reduction. According to the balance of these two effects on poverty except for Sistan & Baluchistan where poverty has increased in all sectors, Urban service's sector in Tehran, the urban agricultural sector in Isfahan and rural service's sector in other provinces have had best situation in pro-poor. Compare Gini's coefficient with model results indicates that the Gini coefficient did not report inequality correctly.
خلاصه ماشینی:
عـلاوه بر اين ، تأثير تغييرات ميانگين درآمدها و توزيع درآمدي بر فقر موردبررسي قرار گرفته است و با محاسبه شـاخص رشـد فقرزداي PPGI براي بخش هاي خدمات ، صنعت و کشـاورزي در منـاطق شـهري و روسـتايي اسـتان هـاي آذربايجـان شرقي، اصفهان ، تهران ، خراسان رضوي، خوزستان ، سيستان و بلوچستان ، فـارس ، کرمانشـاه ، مازنـدران و مرکـزي طـي دوره ١٣٩٣-١٣٨٤ بخش هاي اقتصادي که از رشد فقرزدا برخوردار بوده اند، مشخص گشته اند.
اثـر خالص رشد بر فقر منفي بوده اما اثر خالص نابرابري بر فقر داراي نوسانات مثبت و منفي بوده است که توسط تحولات سياسي و اقتصادي ايران طي دوره موردبررسي توجيه شده و با محاسبه شاخص نـرخ رشـد معـادل فقـر بـراي برنامـه هـاي اول تـا چهـارم اقتصـادي اجتمـاعي ايـران بـه ايـن نتيجـه 1.
در استان مازندران هيچ يک از بخـش هـا رشـد فقرزدا ايجاد نکرده اند اما به ترتيب سـه بخـش خـدمات روسـتايي، خـدمات شـهري و کشـاورزي شهري سه رتبه اول اين استان در کاهش فقر را دارا هستند که با توجه به رشد منفي و PPGI مثبت تنها از طريق بهبود وضعيت توزيع درآمدها فقـر را کـاهش داده انـد.
عموماً در استان هاي تحت بررسي بخش هايي رشد فقرزدا داشته اند که تمرکـز فقـرا در آن هـا بيشتر بوده است ، ازاين رو پيشنهاد مي شود در سياست هـاي رشـد فقـرزدا بـه ايـن بخـش هـا اهميـت بيشتري داده شود تا قشر فقير جامعه ازاين دست سياست گذاري ها بيش از سايرين منتفع گردند کـه اين خود منجر به کاهش فقر مي شود.