چکیده:
زمینه و هدف : همه گیری جهانی ویروس کرونا تهدیدی جدی را متوجه سلامت و امنیت جامعه جهانی کرده است ؛ تهدیدی که بواسطه شدت و گستره ارتباطات انسانی و مراودات اقتصادی در جهان امروز مرزی نمیشناسد. قرار گرفتن ایران در فهرست یکی از قربانیان اصلی ویروس کرونا در کنار دشواری واردات مواد اولیه ، داروها و تجهیزات پزشکی بواسطه تحریم ها، کشورمان را با مسئولیتی خطیر مواجه کرده است ؛ مسئولیتی که انجام صحیح آن منوط به شکل گیری یک عزم ملی و همکاری همه جانبه تمام دستگاه های اجرایی در مدیریت بحران پیش آمده است . روش : این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که مدیریت بحران چه نقشی در کاهش ریسک همه گیری ویروس کرونا دارد؟ یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر این موضوع است که رویکرد و استراتژی کشورها در مدیریت بحران کرونا متفاوت بوده و هر یک از کشورها عمدتا یکی از رویکردهای آرام کردن یا کاهش آسیب ، کنترل فعال (استراتژی مهار) و یا سرکوب قاطع را جهت مدیریت بحرن کرونا در پیش گرفته اند. نتیجه گیری: در ایران با توجه به وجود ظرفیت های گسترده از قبیل امکانات گسترده پزشکی و بیمارستانی، سازمان هلال احمر، سازمان پدافند غیرعامل ، مدیریت بحران و ورود به موقع یگان های نظامی و ... به عرصه مدیریت بحران ، اپیدمی کرونا علی رغم شروعی ضعیف ؛ در حال حاضر شکل قابل قبولی در حوزه ارائه خدمات سلامت به خود گرفته است و توانسته پاسخ به نیاز بیماران بستری را تحت مدیریت در آورد.
خلاصه ماشینی:
قرار گرفتن ايران در فهرست يکي از قربانيان اصلي ويروس کرونا در کنار دشواري واردات مواد اوليه ، داروها و تجهيزات پزشکي بواسطه تحريم ها، کشورمان را با مسئوليتي خطير مواجه کرده است ؛ مسئوليتي که انجام صحيح آن منوط به شکل گيري يک عزم ملي و همکاري همه جانبه تمام دستگاه هاي اجرايي در مديريت بحران پيش آمده است .
محقق در اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش است که ، نقش مديريت بحران در کاهش ريسک همه گيري ويروس کرونا چيست ؟ رهنورد و محمدپور (١٣٩٢) در مقاله اي با عنوان شناسايي معيارهاي سنجش مرحله آمادگي مديريت بحران در ايران به روش توصيفي و از نوع کاربردي و با استفاده از تحليل عاملي به شناسايي عوامل نه گانه موثر بر درجه آمادگي در مديريت بحران بر اساس مدل مک اينتاير و مايرز در ايران به شرح ذيل پرداخته اند: ١) ارزيابي مخاطرات و آسيب پذيري ها؛ ٢) مديريت و هماهنگي؛ ٣) وضع قوانين و مقررات ؛ ٤) هشدار دهنده هاي سريع ؛ ٥) تهيه فهرست منابع و کمک هاي مورد نياز، ٦) ايجاد توافق نامه هاي دوجانبه ، ٧) حفاظت از افراد خانواده ، ٨) حفاظت از داراييهاي مردم ؛ ٩) آموزش و تمرين .
استراتژيهاي مهار بحران کرونا در کشورهاي مختلف تجربه کشورها حاکي از وجود سه استراتژي براي مقابله با کروناست که در ادامه شرح داده شده است : ١- آرام کردن يا کاهش آسيب جدا کردن داوطلبانه افراد بيمار علامتدار و کند کردن روند اپيدمي به منظور ايجاد فرصت کافي براي سيستم هاي درماني به جهت امکان پذيرش بيماران و فرصت دادن براي توليد واکسن يا داروي مناسب با اين فرض که ابتلاي ٦٠ تا ٧٠ درصد مردم بايد اتفاق بيفتد تا با ايجاد ايمني جمعي اپيدمي کنترل شود.