چکیده:
مقاله حاضر در صدد بررسی این موضوع است که آیا حکم به مجازات قتل ساب النبی به علت ارتداد ساب است و یا آنکه حد سب النبی جرم حدی مستقلی است و مجازات آن منوط به اثبات ارتداد نیست. بسیاری از فقهای شیعه بر این باورند که مجازات سب حدی از حدود الهی است و حکم به قتل ساب نیز به دلیلی غیر از ارتداد ساب می باشد، در حالی که بر اساس دیدگاه فقهی برخی از فقها ی دیگر مجازات سب به علت خروج فرد ساب از دین است که منجر به صدور حکم به ارتداد وی میشود. در این میان برخی از فقها نیز دیدگاه میانهای را در پیش گرفته و معتقدند که میبایست با توجه به الفاظ بکار رفته از سوی ساب، قائل به تمیز شد. قانونگذار ایران در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ دیدگاه نخست را انتخاب کرده است. این دیدگاه اگرچه از حیث فقهی پذیرفته شده است؛ لیکن به نظر میرسد پذیرش آن به صورت مطلق صحیح نبوده و از چند حیث محل ایراد است.
this article is going to determine whether the conviction for the criminal of Saab al-Nabi is due to Saab's apostasy or whether Saab al-Nabi is an independent criminal offense and its punishment is not conditional upon proof of apostasy. Many Shiie jurisprudence believe that the light punishment is a divine limit and that the death sentence for Saab is for some reason other than criminal of Saab is apostasy. It is religion that leads to his apostasy. Some jurists, however, take a moderate view, believing that one must keep in mind the word used by Saab. The Iranian legislator in criminal law code has adopted the first view in the Islamic Penal Code, with this explain that saab al-nabi is independent and not relate to apostasy . Although this view is accepted in the jurisprudence, its acceptance seems not to be absolutely correct and in some respects is at issue.