چکیده:
ارزهای مجازی یا رمزنگاری شده به دو گروه کلی تقسیم میشوند. گونهای از این ارزها توسط ماینرها از بسترهای نامتمرکز استخراج و گونهای دیگر توسط حاکمیت کشورها تولید و به بازارهای پولی عرضه میشوند. هر چند در نظام حقوقی اتحادیه اروپا به این موارد، ارز در معنای متفاهم آن اطلاق میشود، اما در نظام حقوقی ایران در اینخصوص تردیدهایی مطرح شده است. پذیرش ارزهای رمزنگاری شده به عنوان ارز از یک طرف میتواند امنیت جامعه را تحت تأثیر قرار دهد؛ از طرف دیگر، میتواند حقها و آزادیهای قانونی اشخاص را دچار مخاطراتی سازد. از منظر امنیت عمومی، مسائلی از قبیل: افزایش امکان تحقق جرایم مالی، تزریق ابهام به شناسایی هویت متعاملین و نیز تولید آثار نامطلوب بر شاخص اقتصادی قابل ذکر است. از منظر تهدید حقها و آزادیها نیز میتوان به آزادی ارتباطات و آزادی انتقال اطلاعات و در کنار آنها، لزوم حفاظت از اطلاعات خصوصی اشاره کرد که به واسطه شناسایی و گسترش ارزهای رمزگذاری شده، ممکن است در مخاطرۀ جدی قرار گیرند. رفع چنین تزاحمهایی نیازمند برخی سیاستگذاریهای تقنینی مانند اعتبارسنجی ارزهای مجازی، تبیین تشریفات تخصیص مجوز تملک و تبادل این ارزها، بهرهبرداری از امضای دیجیتال و رفع تزاحمات حقوقی و اجرایی از جمله نظارت صحیح و دقیق مراجع ذیصلاح حکومتی از سوی قوه قانونگذاری است.
The cryptocurrencies are divided into two general groups. Some of these currencies are mined from decentralized platforms by miners and others are produced by the sovereignty of countries and marketed in monetary markets. These currencies are considered to be literal in accordance with the principles of the EU legal system, but the title of these instruments in the Iranian legal system has many interpretations. Implementation of these tools in the legal system with fundamental rights of the community including financial crime, identifying the perpetrators and negative effects on the economic index and fundamental rights of individuals including freedom of communication, protection of private information, violation of community rights and freedom of information transfer in harassment is. The removal of such conflicts will require some legislative policy, including the validation of virtual currencies, the formalities for licensing and exchange of such currencies, the exploitation of digital signatures and the resolution of legal and administrative disputes, including the proper and proper supervision of law enforcement authorities.
خلاصه ماشینی:
J Econ Perspect ;29:213–38 Anderson R, Shumailov I, Ahmed M, et al, (2018), Bitcoin Redux, Submission 38 to WEIS 2018.
٢ آنچه از ماهیت ارزهای مجازی و سازوکار تبادل این ارزها در بند پیشین بیان گردید، نشان از اطلاق عنوان ارز بر هر دو گونۀ ارزهای مجازی در نظام حقوقی اتحادیه اروپاست ؛ چرا که هر دو گونه ارز توسط عرف بازار مورد تبادل قرار گرفته و مطابق با مفاد تعریف مذکور در حال گردش در بازارهای پولی این کشور است ؛ همچنین ، با توجه به گزارش مورخ ٢٠١٨ پارلمان اروپا در ارتباط با تعریفی که در سال ٢٠١٣، بانک مرکزی اتحادیه اروپا٣ از ارز نموده است ، ارز، هر برگه بهاداری هست که قابلیت تبادل در بازارهای پولی را داشته باشد (٢٢ :٢٠١٨,Houben&Etc).
(٢٥ :٢٠١٦,Jarass)؛ این در حالی است که سازوکار تبادل ارزهای مجازی و مشکلات ناشی از عرضه آنها در بازارهای پولی موجب میگردد تا دولت ها در جهت حفظ نظم و جلوگیری از آثار منفی اقتصادی که پیش تر نیز در این پژوهش بدان اشاره گردید، سازوکارهای مختلفی را برای چگونگی تبادل این نوع ابزارها توسط اشخاص درنظر بگیرند که محدودکنندة آزادی ارتباط افراد در حوزه مبادلات تجاری است .
Vero Skatt,(Last Visited 21 October 2019), Taxation of virtual currencies, https://www.
Vero Skatt,(Last Visited 21 October 2019), Taxation of virtual currencies, https://www.