چکیده:
جرم ناپدیدسازی اجباری از جمله جرایمی است که به صورت گسترده در فضای بین المللی مطرح است. اما به دلیل اینکه پدیداری این واژه به صورت صریح، قدمت چندانی ندارد، همچنان جنبههای پوشیده زیادی به همراه دارد و در نتیجه متون قانونی نیز به صورت روشن به آن نپرداخته اند. با این حال سابقه ارتکاب این قبیل اعمال، سبب شده است تا پروندههای رسیدگی شده در این موضوع نیز حجم قابل توجهی از اسناد حقوق کیفری بین المللی را تشکیل دهد که اصول و قواعد حقوقی را در این زمینه بتوان از آنها استخراج نمود. یکی از مباحث مطروحه در این زمینه، مسئولیت دولتها برای پیشگیری از وقوع جرم ناپدیدسازی اجباری است که در آرای کمیته حقوق بشر میثاق مدنی و سیاسی ظهور یافته است. در مقاله حاضر با رویکردی که رویه قضایی در محوریت آن است، بر آن شدیم تا ابعاد و جزئیات این مسئولیت را برای دولتها که بعضا پنهان و زیر هاله رویههای عملی هستند، طبقه بندی کرده و به صورت شفاف ارائه دهیم.
The crime of Enforced Disappearance is widely spread in the international arena. But because the lack of explicit codification of this crime, it still has a lot of gaps, and as a result, legal texts have not been clearly addressed it. However, the history of committing such acts has constituted a significant amount of international criminal law documents that principles and rules of law can extract from this documents and judiciary concern to this Crime. The main discussed topic is the responsibility of states to prevent the crime of Enforced Disappearance that emerged in the cases cited by United Nations Human Rights Committee under international Civil and Political Covenant. In the present paper, with focus on the judiciary, we have been discuses about this responsibility to States, which are sometimes undercover and not Specified in practical procedures. In the present paper, with focus on the judiciary, we have been discuses about this responsibility to States, which are sometimes undercover and not Specified in practical procedures.
خلاصه ماشینی:
مسئوليت دولت ها در پيشگيري از جرم ناپديدسازي اجباري در آراي کميته حقوق بشر سازمان ملل متحد سوگل سودبر جاويد رستمي اميرحسين رنجبريان تاريخ دريافت : ٩٨/٠٧/٠٧ تاريخ پذيرش : ٩٩/٠٢/١٥ چکيده همواره پيشگيري از وقوع جرايم يکي از مهم ترين دغدغه هاي هر نظام حقوقي ميباشد؛ به گونه اي که تحقق فرايند پيشگيري از جمله مسئوليت هاي هر دولت محسوب ميشود.
در اين مقاله تلاش شده تا با تأکيد بر آراي کميته حقوق بشر سازمان ملل متحد به صورت عملي به زواياي مختلف مسئوليت دولت ها در پيشگيري از وقوع جرم ناپديدسازي پرداخته ، راهکارهاي پيشنهادي اين نهاد را مورد بررسي قرار دهيم .
مهم ترين سندي کـه در ايـن زمينـه در دسـترس اسـت ، پروتکل الحاقي اول (١٩٧٧) به کنوانسيون هاي چهارگانۀ ژنو (١٩٤٩) محسوب مي گـردد کـه در مادة ٣٢، به حق خانوادة افراد گم شده براي اطلاع از سرنوشت آنهـا اشـاره مـي کنـد و در مقالۀ حاضر ذيل بحث حق خانواده ، مفصلاً به تشريح نقض اين حق بشري به وسيلۀ ارتکاب جرم ناپديدسازي اجباري پرداخته ايم .
Colombia, CCPR/C/114/D/2134/2012, UN Human Rights Committee (HRC), 22 September 2015, available at: https://www.
5. HRC,’Consideration of reports submitted by States parties under article 40 of the Covenant: Concluding Observations: Algeria, (2007), para.
HRC, ‘Consideration of reports submitted by States parties under article 40 of the Covenant: Concluding observations: france’France’ (1997), para.
HRC, ‘Consideration of reports submitted by States parties under article 40 of the Covenant: Concluding observations: Algeria’ (1998), para.