چکیده:
کار شایسته عنصر کلیدی جهت دسترسی به شرایط عادلانه کار و کاهش فقر است. این امر بهعنوان آمال و آرمانهای یک فرد در حیات کاری وی تلقی میشود. تجربه نشان میدهد که رشد اقتصادی بهتنهایی کافی نیست و باید برای توانمندسازی افراد از طریق کار شایسته و برخورداری آنان از حمایتهای اجتماعی اقدام نمود. هدف اولیه و مهم سازمان بینالمللی کار، ارتقای فرصتها برای زنان و مردان جهت دستیابی به کار شایسته و مولّد در شرایط آزادی، برابری، امنیت و کرامت انسانی است. کار شایسته و چهار پایه و ستون آن یعنی اشتغال، حمایت اجتماعی، حقوق کارگران و گفتگوهای اجتماعی رکن بههمپیوسته برای دستیابی به توسعه پایدار هستند.
Decent work is key element to achieving fair conditions of work and poverty reduction. It sums up the aspiration of people in their working lives. Experience shows that economic growth on its own is not sufficient. We must do more to empower individuals through decent work, support people through social protection. The primary goal of the ILO today is to promote opportunities for women and men to obtain decent and productive work in conditions of freedom, equality, security and human dignity. Decent work and it’s four pillars-employment creation, social production, right at work and social dialogue become integral element for achieving sustainable development.
خلاصه ماشینی:
٤ این ده رکن عبارتند از فرصت شغلی (استخدام )٥، مزد مناسب و کار موّلد٦، ساعات کار٧، ترکیب کار، خانواده و زندگی شخصی ٨، کارهایی که باید حذف شوند٩، ثبات و امنیت شغلی ١٠، فرصت و رفتار ILO- Decent Work and System Wide Coherence” International Labour Ofce, Geneva, 2010), 1.
٢٧ در گزارش مدیرکل دفتر بین المللی کار، چهار مؤلفۀ مهم به عنوان ارکان اساسی کار شایسته معرفی می شوند که عبارتند از: اول ، اشتغال در همۀ انواع آن ، چه رسمی و چه غیررسمی همراه با تأمین فرصت های شغلی مناسب ، مزد مناسب ، رعایت و حفظ ایمنی و بهداشت کار و بازرسی کار؛ دوم ، حمایت های اجتماعی از طریق تأمین اجتماعی و بیمه های اجتماعی به ویژه برای اقشار آسیب پذیر و درعین حال موّلد جامعه که امروزه به عنوان یکی از حقوق اصلی و بنیادین بشر محسوب می گردد؛ سوم ، حقوق کارگران مندرج در هشت مقاوله نامه بنیادینی که جنبه حداقل دارند و به عنوان پیش شرط تحقق شرایط کار شایسته لحاظ می شود؛ و چهارم ، گفتگوی اجتماعی فی مابین هر سه طرف این رابطۀ حقوقی به ویژه ابراز نظر کارگران به منظور تضمین منافع شغل آنان و چانه زنی با کارفرمایان و سه جانبه گرایی .