چکیده:
مفاد قاعده تحذیر دلالت بر رفع مسئولیت به واسطه هشدار است. بر اساس این قاعده، چنانچه رفتار کننده یک اقدام خطرناک، هشدارهای لازم و کافی را به مخاطب واقع در خطر برساند، مسؤول ضررهای ناشی از اقدام نیست. در زمینه مسؤولیت تولید کننده، هشدار از جمله توابع تسلیم کالای مضر محسوب میگردد و کتمان وجود خطرات و مضرات احتمالی کالا از مصادیق بارز تدلیس به شمار می آید و بدین وسیله میتوان به مشتری خیار جهت فسخ معامله داد و علاوه برآن مشتری هر خسارتی که از این کالا ببیند میتواند جبران آن را مطالبه نماید و در مقابل، اگر بایع یا تولید کننده هشدار لازم را ارائه دهد به استناد قاعده تحذیر هیچ مسئولیتی در قبال این مشتری نخواهد داشت. مقدار هشدارهای مورد نیاز برای آگاهی مصرف کننده را حسب نوع محصولات عرضه شده، معیار رفتار متعارف تولید کننده کالاهای هم نوع با توجه به استانداردهای مربوط به هر بخش تشکیل می دهد .
Constitutive provisions imply the removal of liability through warning. According to this rule, if the behavior of a dangerous action does not give sufficient and sufficient warnings to the endangered audience, it is not responsible for the harm caused by the action. In the context of the manufacturer's responsibility, the warning is considered to be a harmful substitute for the supply of goods and the collapse of the potential risks and disadvantages of the goods is a clear indication of the manner in which the cucumber can be traded to terminate the transaction and in addition to the customer any damage caused by This item can claim compensation and, on the other hand, if the seller or the manufacturer provides the necessary warning, he will not be held liable to the customer by virtue of a statutory liability. The amount of warnings required for consumer awareness according to the type of product offered is the standard behavior of the manufacturer of the same type of goods, according to the standards for each section.
خلاصه ماشینی:
در زمینه مسؤلیت تولید کننده ، هشدار از جمله توابع تسلیم کالای مضر محسوب میگردد و کتمان وجود خطرات و مضرات احتمالی کالا از مصادیق بارز تدلیس به شمار می آید و بدین وسیله میتوان به مشتری خیار جهت فسخ معامله داد و علاوه برآن مشتری هر خسارتی که از این کالا ببیند میتواند جبران آن را مطالبه نماید و در مقابل ، اگر بایع یا تولید کننده هشدار لازم را ارائه دهد به استناد قاعده تحذیر هیچ مسؤلیتی در قبال این مشتری نخواهد داشت .
میتوان بر اساس قاعده تحذیر مسؤلیتی قائل شد یا خیر؟ و اگر مسولیتی متوجه سازندگان و تولیدکنندگان مذکور شود چگونه و با چه استدلاهایی قابل توجیه است ؟ شرایط اعمال قاعده تحذیر با دقت در مبنای قاعده تحذیر و استقراء از مقررات مختلف قانونی از جمله ، مواد قانون مجازات اسلامی راجع به اسباب ضمان ، میتوان سه شرط جامع و کلی را برای اعمال قاعده به ترتیب احصاء کرد: مشروعیت رفتار مشروعیت رفتار شامل مشروعیت عمل یا ترک عمل در مکان مباح است که این ویژگی شامل غیرعمدی بودن رفتار نیز میباشد.
نیازی هم نیست که در جزئیات ، موارد عیب و خطرات استفاده ، به صراحت در قرارداد پیش بینی شود چرا که حسب مادٔە «٢٢٥» قانون مدنی مقرر شده : « متعارف بودن امری در عرف و عادت به طوری که عقد بدون تصریح هم منصرف آن باشد به منزلۀ ذکر در عقد است » هرگاه عرف کسی را که در انجام تعهد خود تأخیر اندازد مسئول خسارت بداند، عدم قید مسؤلیت در عقد موجب رفع ضمان متعهد از خسارت نخواهد بود، زیرا با نظر عرف بر مسؤلیت ، سکوت متعاملین کاشف از موافقت با نظر عرف بوده و مانند آن است که در عقد تصریح به این امر نموده باشند.