چکیده:
عدم تمرکز اداری یکی از برترین و شگفتترین دستاوردهای حقوق عمومی در عصر کنونی به شمار میرود. بدیهی است با توجه به عنوان کتاب، یعنی شوراهای اسلامی، منظور نوع خاصی از عدم تمرکز یعنی عدم تمرکز محلی است که بر مبنای حوزههای جغرافیایی شکل میگیرد. در حقوق اداری نوین، تمرکززدایی در دو جنبه جغرافیایی وفنی مطرح میشود. شوراهای محلی نمود عینی تمرکززدایی جغرافیایی و شخصیتهای حقوقی حقوق عمومی مانند دانشگاهها نمود بارز تمرکززدایی فنی هستند. تمرکززدایی در این مفهوم، براساس دو محور «استقلال مدیریتی» و «انتخابی بودن مقام تصمیم گیرنده» شکل میگیرد. در نظام اداری مدرن، تمرکززدایی به معنای افزایش اختیارات مقامهای انتخابی است که صلاحیت این مقامها تنها در سطح منطقهای از کشور قابل اعمال باشد. اما پیش از آنکه با آثار این دستاورد سترگ آشنا شویم باید ابتدا به فلسفه حاکم بر عدم تمرکز و جایگاه آن در مردم سالاریهای نوین بپردازیم.
خلاصه ماشینی:
( کاظمیان ، سال ١٣٧٩ ، ص ٤١ ) وظایف عام شوراها نیز به دو گروه تقسیم می شود: گروه اول : وظیفه قانون گذاری توسط شوراها (به طور عام که شامل شوراهای شهر، روستا، استان و غیره می گردد) که عبارتست از انجام نقش حکومت های محلی در کنترل فعالیت های عمومی و تصویب قوانین مربوط به چگونگی اداره امور محلی برای ساکنین آن مناطق جهت انجام وظیفه این مهم ، شوراهای اسلامی موظف به تبعیت از قوانین و مصوبات دولت مرکزی می باشند.
( دانش خوشبو، ١٣٤٩، ص ١٢٨) وظایف عام شوراها نیز به دو گروه تقسیم می شود: گروه اول : وظیفه قانون گذاری توسط شوراها (به طور عام که شامل شوراهای شهر، روستا، استان و غیره می گردد) که عبارتست از انجام نقش حکومت های محلی در کنترل فعالیت های عمومی و تصویب قوانین مربوط به چگونگی اداره امور محلی برای ساکنین آن مناطق جهت انجام وظیفه این مهم ، شوراهای اسلامی موظف به تبعیت از قوانین و مصوبات دولت مرکزی می باشند.