چکیده:
مواد مخدر آرام مفهوم نسبتاً جدیدی است که لااقل در ادبیات حقوقی و اجتماعی کشور ما دارای سابقه نیست. این اصطلاح به عنوان گونهای از مواد مخدر با ویژگیهای خاص بوده و به آن دسته از موادی گفته میشود که مصرف آن احتمالاً منجر به عارضه اعتیاد نخواهد شد، دارای آثار سوء کمتری بر سلامت بدن است و میتوان امکان استفاده درمانی از ان را انتظار داشت. این ویژگیها سبب شده که برخی متمایل به جرمانگاری مصرف این نوع از مواد مخدر شوند. با این حال مخالفان این امر معتقدند، جرمانگاری به نحو مزبور اولاً مخالف با اخلاقگرایی قانونی بوده و ثانیاً منافی تعهدات بینالمللی دولتها است. همچنین آزاد سازی مصرف این مواد مانند حشیش، موجب کاهش قیمت و نهایتاً افزایش مصرف آن خواهد شد. بعلاوه اینکه به دلالت تعداد زیادی از تحقیقات بعمل آمده، جرمزدایی از مصرف مواد مخدر آرام، افزایش ارتکاب جرایم غالباً مالی را به همراه دارد. تجربه کشورهایی که پیش از این مبادرت به قانونمند کردن مصرف این مواد نمودهاند نیز تجربهای ناموفق بوده است.
Soft drugs are a relatively new concept that has no history at least in our country’s legal and social literature. The term is referred to as a form of drugs with specific features and refers to those substances whose consumption is not likely to cause addiction, has less adverse effects on the health of the body and can be expected to use it as a treatment. These characteristics have caused some tendency to decriminalization of this type of drugs. However, the opposition believes that the decriminalization is in the first place opposed to legal moralism and secondly because it violates international obligations of governments. Also, releasing these drugs, such as hashish, will reduce prices and eventually increase its consumption. In addition to the implication of a large number of studies, Decriminalization of soft drugs consumption amounts to an increase in crimes especially financial crimes. The experience of countries already involved in drug abuse has also been an unsuccessful experience.
Please Cite This Article As: Ehsanpour, SR & Mahdavi Sabet, MA (2020). “Medical and legal Justifications for Decriminalization of Soft Drugs”. Journal of Interdisciplinary Legal Researches, 1 (1): 39-54.
خلاصه ماشینی:
اين اصطلاح به عنوان گونهاي از مواد مخدر با ويژگيهاي خاص بوده و به آن دسته از موادي گفته ميشود كه مصرف آن احتمالاً منجر به عارضه اعتياد نخواهد شد، داراي آثار سوء كمتري بر سلامت بدن است و ميتوان امکان استفاده درماني از ان را انتظار داشت.
مطالعات صورت گرفته در اين رابطه حکايت از آن داشت که ميزان مصرف مواد مخدر در ميان جوانان از 15 درصد در سال 1971 به 4 درصد در سال 1991 کاهش يافته است.
(Reuter & Kleiman, 1989: 286) 4- افزايش آمار ارتکاب جرايم از ديگر استدلالهايي كه در مخالفت با جرمزدایی از مصرف مواد مخدر آرام بيان ميشود آن است كه مصرف اين مواد موجب افزايش نرخ جرايم خواهد شد.
com/Drug Legislation: For and Against, 2018) دسته دوم، جرايم توام با خشونت است که فرد معتاد در نتيجه سکر ناشي از مصرف مواد و يا عوارض رواني طولاني مدت آن، مرتکب رفتارهای خشونت آميز ميگردد.
(Anslinger, 1937: 156) جهت تاييد اظهارات رسمي اداره مواد مخدر فدرال، تلاشهاي بسياري نيز صورت گرفت که نخستين دليل اقامه شده بر خشونتآميز بودن مصرف حشيش، توجه به سابقه تاريخي اين امر و ريشه شناسي لغوي آن به شرح ذیل است.
(Marcel, 1994:3; Leuw & Marshal, 1994: 113; Fromberg, 1994: 124) اين شرايط در سال 1961 با تصويب کنوانسيون واحد که تحت مديريت سازمان ملل و با هدف تجميع تمامي معاهدات و توافقات صورت گرفته در رابطه با مواد مخدر و اصلاحات بعدي آن تصويب شد کاملاً تغيير يافت.