چکیده:
امروزه به دلایل مختلف اعم از مخاصمات مسلحانه و درگیریهایی که در نقاط مختلف جهان رخ خواهد
داد، شاهد مهاجرت و پناهندگی افراد بسیاری به دیگر کشورها میباشیم. این مسئله توجه جامعه بین المللی را به خود معطوف نموده و منجر به وضع قوانین مختلفی در خصوص پناهندگی و پناهجویان گردیده است. از آنجا که کنوانسیون ١٩٥١ ژنو در خصوص پناهندگان اصلیترین معیار برای قانون گذاری در خصوص
پناهندگی میباشد؛ لذا این کنوانسیون و پناهندگی در حقوق بین الملل در عمل و نظر دارای تفاوت هایی
است چرا که کنوانسیون ١٩٥١ ژنو دارای خلاءهایی است که ماهیت پناهندگی در حقوق بین الملل را زیر
سوال برده و حمایتهایی که از پناهندگان علی الخصوص پناهندگان سیاسی به عمل خواهد آمد با قوانین
پناهندگی در نظر متفاوت بوده. لذا سوالی که در این خصوص مطرح میشود به این صورت است که
موارد عملی اعمال اصل منع بازگرداندن پناهندگان در حقوق بین الملل چیست؟ در پاسخ گویی به این سوال
با توجه به روش توصیفی– تحلیلی و با بهرهگیری از ابزار کتابخانهای باید در نظر داشت که
قانون گذاریهای متعدد از جانب برخی از کشورها و عدم نظارت قوانین بین المللی در این خصوص را
می توان از علل عدم رعایت حقوق پناهندگی برشمرد که باعث بوجود آمدن وجه افتراق و تعارضاتی در
حقوق بین المللی گردیده است و اینکه شورها به منظور منع بازگرداندن پناهندگان قوانین سختگیرانهای
وضع نمودهاند و تا حد ممکن از ورود پناهندگان جلوگیری به عمل میآورند که در این پژوهش بدان
اشاره گردیده است. از این رو پیشنهاد میگردد که درحقوق بین الملل بشر دوستانه تدابیری اندیشیده شود
تا دولتهایی که بدون منع و دلیل دست به اقداماتی اعم از اخراج پناهندگان و نقض حقوق آنها میزنند
برخورد صورت گیرد و تعارضاتی که در مقررات داخلی دولتها با رویه عملی آنها در خصوص حقوق
پناهندگی وجود دارد تا حد امکان برطرف گردد.
خلاصه ماشینی:
تابستان ١٣٩٩ * * * * * * * * * * * اين اصل همچنين نسبت به آن دسته از کساني که در چهارچوب قدرت يا کنترل موثر نيروهاي مسلح بک دولت عضو که در خارج از قلمروي آن هستند، حضور داشته باشند صرف نظر از شرايطي که آن قدرت يا کنترل موثر حاصل شده است از جمله نيروهاي مسلحي که يک نيروي ملي دولتي را که براي يک عمليات حفظ صلح با اجراي صلح تخصيص داده شده اند؛ اجرايي شود» با وجود تمامي اين مقررات و تأکيدات سازمان ملل متحد، سازمان هاي منطقه اي و نيز سازمان هاي مردم نهاد مبني بر تکليف دولت ميزبان بر عدم باز گرداندن پناهندگان ، اما تعريف جامع و مانعي از اين عبارت در هيچ يک از استاد بين المللي ذيربط مشاهير نميگردد.
2. UNGA Res 49/60 (1994), para 5 (f); 1994 Declaratio 51210 (1996), annexed Declaration to Supp Measures to Eliminate International Terrorism, para es in the Global "War on Terror", Sydney بررسي موارد عملي اعمال اصل منع بازگرداندن پناهدهندگان در حقوق بين الملل / ١٧٥ اعلاميه ١٩٩٦ مجمع عمومي مقرر مي نمايد که هرگونه اقدامي که مي بايستي با حقوق داخلي و بين المللي از جمله حقوق بشر تطابق داشته باشد و اطلاعات کافي را راجع به اينکه پناهجو سابقا به خاطر جرايم مرتبط با تروريسم ، تحت تعقيب ، اتهام با محکوميت قرار گرفته است ؛ در اختيار قرار دهد؛ ميتواند صورت بپذيرد.