چکیده:
هدف از پژوهش کیفی حاضر که با روش پدیدارشناسی انجام شد، کاوش ادراکات و تجارب دانشجویان دکتری از مسئولیت های استاد راهنما در نقش ارشادکننده پژوهشی بود. به منظور گردآوری اطلاعات پژوهش، مصاحبه های نیمه ساختمند با 21 دانشجوی دکتری انجام گرفت که به صورت هدفمند و با روش معیارمحور و استراتژی حداکثر تنوع انتخاب شدند. تحلیل مصاحبه ها با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام و 38 مضمون پایه استخراج و در قالب 7 مضمون سازمان دهنده طبقه بندی شد. واکاوی ادراکات و تجارب دانشجویان دکتری حاکی از آن بود که ایفای نقش ارشادکننده پژوهشی توسط استاد راهنما از دیدگاه دانشجویان دکتری مستلزم انجام دادن مسئولیت های ارشادکننده پژوهشی در قالب 7 مؤلفه (مضمون سازمان دهنده) حمایت پژوهشی، راهنمایی علمی ـ پژوهشی، مداخلات توسعه ای، حمایت حرفه ای، حمایت ارتباطی، حمایت روانشناختی و حمایت شخصی است. یافته های پژوهش حاضر می تواند مقدمه ای برای توجه و شناخت بیشتر درخصوص مسئولیت های ارشادگری پژوهشیِ استادان راهنمای دانشجویان دکتری و بهسازی و ضعیت موجود باشد.
The purpose of the present qualitative phenomenological research was to explore the perceptions and experiences of the doctoral students on supervisors' responsibilities in the role of research mentors. In order to collect the research information, semi-structured interviews were conducted with twenty-one doctoral students who were selected by using purposive sampling with maximum variation. The content analysis was used to analyze the data. Analysis of interviews was performed using the thematic analysis method and 38 basic themes were extracted and classified into 7 organizational themes. Analysis of the perceptions and experiences of doctoral students indicated that the role of research mentor by the supervisor from the perspective of doctoral students requires the fulfillment of research mentoring responsibilities in form of 7 components (organizational theme), research support, scientific-research mentoring, development interventions, Professional support, communication support, psychological support and personal support. The findings of the present study could be an introduction to further attention and understanding of the research mentoring responsibilities of doctoral students by supervisors and the improvement of the current situation.
خلاصه ماشینی:
Faculty-PhD Student Research Mentoring عضو هيئت علمي برجسته (ارشادکننده پژوهشي ) و دانشجوي دکتري (ارشادشونده پژوهشي ) است (٢٠١٧ ,Conner &Estepp, Velasco, Culbertson )، به گونه اي که طي اين همکاري ، ارشادگري درباره کارکردهاي خاصي نظير توسعه مهارت هاي پژوهشي و بهره وري علمي و توسعه شخصي و حرفه اي ارشادشونده ، بازمفهوم پردازي و بازسازي مي شود & Ragsdale, Vaughn) (٢٠١٤ ,Klein.
يانگ و همکاران & Young, Williamson, Burton, Massey, Levin) (٢٠١٥ ,,Baldwin معتقدند که ارشادگري پژوهشي به عنوان يک پيش برنده عمل و مهارت هاي مورد نياز براي موفقيت کامل پژوهشگران جوان و از جمله دانشجويان دکتري در سهم داشتن در رشتۀ خود را به آنها ارائه مي کند، به گونه اي که دانشجويان اين فرصت را به دست مي آورند تا آيندة خود را بر مبناي شرايط فعلي بسازند و آن را تضمين کنند.
به نظر رامان و همکاران ,Raman) (٢٠١٦ ,Mora &Geisinger, Kemis ايجاد ارتباط باز و صادقانه بين استاد (ارشادکننده ) و دانشجو (ارشادشونده )، آمادگي علمي و توانمندي ارشادکننده و ارائۀ مشاورة فني سالم و درست و داشتن ايده ها و برنامه هايي براي پروژه هاي پژوهشي ، مرتبط ساختن پژوهش با دروس دانشجو، ايجاد اين احساس در دانشجو که او جزء جدايي ناپذير تيم پژوهش است ، حاضر و در دسترس بودن ارشادکننده و اجازه دادن به دانشجو براي آشنايي با جزئيات مسير حرفه اي که ارشادکننده سپري کرده است و حرکت در امتداد وي ، از جمله مسئوليت ها و ويژگي هاي يک ارشادکننده پژوهشي است .