خلاصه ماشینی:
"ظاهرا این نخستین باری است که یک نماینده سیاسی ایران،دست بچنین تحقیق درباره حوزهء مأموریت خویش زده است و جزئیات پیشرفت و علل پیشرفت یک کشور که عظمت و استقلال خود را بدست آورده و اکنون در مجامع بینالمللی چه ارزشی دارد و چه رابطهای با ایران داشته و چه روابط حسنه و مفید دیگری میتواند داشته باشد توجیه نموده است؛در گذشته تنی معدود از وزراء مختار ایران،یادداشتهائی درباره محل مأموریت خود نگاشتهاند که بیشتر جنبهء سیاحت نامه دارد و بعض آنان بجای اینکه اطلاعات مفید در اختیار وزارت امور خارجه وقت بگذارند مطالبی نوشتهاند که عاری (به تصویر صفحه مراجعه شود) آقای دکتر پیراسته بهمراهی شادوران عبد الرحمن فرامرزی و آقای پارسای تویسرکانی دو تن از اعضاء انجمن ادبی حکیم نظامی در آرامگاه سعدی از حقیقت و مملو از چاپلوسی و کذب است و روی همین اصل در آرشیو وزارت امور خارجه ما که بایستی ذخیره و گنجینه اطلاعاتی از جهان باشد، اسناد بدرد خور کم دیده میشود و رجال سرشناس کشورهای دیگر را که باید بحال و چگونگی وضع مرام سیاسی آنان آگاه باشیم کمتر میشناسیم تا آنجا که اتفاق میافتد وجود نمایندگان ما بواسطه خام طبعی یا ندانم کاری یا بیگارگی، بجای حسن اثر،سوء اثر دارد و بقول مشهور عدمشان به از وجود است:دوست دانشمند گرامی آقای نصر اله فلسفی میگفتند آنقدر که اسناد و مدارک راجع بدوران پادشاهان صفوی و اوضاع آن زمان آنها در دربار واتیکان هست در ایران نیست و هر سیاح و هر کشیش و هر ایلچی که در آنزمان بایران آمده مدارک و اسنادی با خود برده تا امروز باین پایه رسیده که ما ترایخ سه قرن پیش خودمان را باید از آرشیو دربار واتیکان استنساخ کنیم."