چکیده:
این مقاله به چهار تعریف مشهور در باره حریم خصوصی میپردازد. ابتدا معنای لغوی حریم خصوصی را روشن میکند. سپس به بحث از معنای اصطلاحی «حریم خصوصی» میپردازد. معنای اول از حق تنها و رها بودن اخذ شده است. معنای دوم حریم خصوصی اطلاعاتی است که خود بر دو نوع است: یکی تعریف بر اساس انتظار و دیگری تعریف بر اساس حالت عدم آگاهی. نوع سوم تعاریفی است که حریم خصوصی را بر اساس کنترل تعریف کردهاند. در این مقاله این تعاریف یک به یک بررسی شدهاند و کاستیهایی که دیگران بدان اشاره کردهاند بیان شده و هر یک ارزیابی شدهاند. نوع چهارم تعاریف چند وجهی یا خوشهای است. بر اساس این تعریف ما باید حریم خصوصی را بر مبنای توصیفی تصویر کنیم و از دخالت هر مفهوم ارزشی یا هنجاری در تعریف آن بپرهیزیم. طبق این تعریف ما میتوانیم مفهوم حریم خصوصی را به سه مؤلفه و عنصر مستقل تجزیه کنیم. این سه عنصر عبارتند از: رازداری، ناشناختگی، و تنهایی. با این که اشکالاتی به این تعریف نیز وارد است، ولی در عین حال این تعریف جامعترین تعریفی است که در این مقاله عرضه شده است چون به بیشتر وجوه مربوط به حریم خصوصی در آن اشاره شده است.
This article addresses four definitions of privacy. Initially, the literal meaning of the privacy is mentioned. Then it discusses the meaning of the term "privacy" in Ethics. The first meaning is the right to be alone. The second meaning of privacy is informational in two types: one definition based on expectation and another defining based on the state of awareness. The third type is the definitions that define privacy based on control. In this paper, these definitions are reviewed one by one. Here, these definitions are reviewed one by one and the limitations noted by others are expressed and evaluated. The forth type is a multi-dimensional or clustered definition. According to this definition, we should define privacy on a descriptive rather than normative basis and avoid using any normative concept in its definition. According to this kind of definition, we can break the concept of privacy into three independent components. These three elements are: secrecy, anonymity, and loneliness. Although deficiencies are included in this definition, it is the most comprehensive one in this article because it refers to more privacy-related features
خلاصه ماشینی:
اشکال ديگري که او گوشزد کرده اين است کـه ايـن تعريـف مـانع اغيـار هـم ْ نيست ؛ چون اگر بابک ، در ملأ عام ، با آجر به سر خسرو بکوبد، او را تنها نگذاشته و رهايش نکرده اسـت ، پس ، طبق اين تعريف ، بايد بگوييم که حريم خصوصي او نقض شده ، اما گرچـه حقـي از خسـرو ضـايع شده ، ولي اين حـق ربطـي بـه حـريم خصوصـي او نـدارد؛ چـون حـريم خصوصـي او را نقـض نشـده است (٢٩٥ .
ممکـن اسـت فـردي در آمريکـا زندگي کند و در آنجا دولت نيز، آشکارا حريم خصوصي ديگران را نقض ميکند و شهروندانش نيز چنين انتظاري از دولت دارند، اما اين امر موجب نميشود که اين موارد از تعريف خارج شود؛ جالب آن که گـاهي ايـن مـوارد، مصوبه قانوني نيز دارد، مثل قانوني که به تازگي و به دلائل امنيتي، شنود تلفني شهروندان را در امريکا مجاز شمرده است و در نتيجه ، براي شهروندان اين انتظار را ايجاد کرده که تماس هاي تلفنـي آنـان شـنود شـود.
براي مثال ، فرض کنيد، بابک با يک دستگاه الکترونيکي دقيق داخل يک محفظه روزنامه هايي مي يابد کـه در آن نکاتي راجع به خسرو آمده که نشان ميدهد او پيش از انقلاب ورشکست و سپس دسـتگير شـده و به زندان افتاده است و اين اطلاعات ، همان زمان در روزنامه نشر يافتـه اسـت و طبـق تعريـف ، داخـل در حريم خصوصي نيست ، ولي روشن است که عـرف ايـن مـوارد را داخـل در تعريـف حـريم خصوصـي ميداند (١٥٢ .
در حالي که يک تعريـف خـوب بايـد اين موارد را اجازه دهد و اگر قيد کنترل بر نشر داخل در تعريف نباشد، بـا افشـاي خودخواسـته کنتـرل بـر دسترسي محقق است ، ولي حريم خصوصي محقق نيست .