چکیده:
یکی از مقررات مهم کنوانسیون شیکاگو، مربوط به تصویب استانداردها و طرحهای پیشنهادی در خصوص
عملیات هواپیما و سیستم هوانوردی است. کنوانسیون شیکاگو به ایکائو اختیار داده است تا در مواقع لزوم،
را که جنبه بین المللی دارند وضع نماید، این مقررات و « موازین، مقررات بینالمللی و طرحهای پیشنهادی »
استانداردها، ضمایم کنوانسیون شیکاگو را تشکیل می دهد. کشورهای عضو کنوانسیون شیکاگو تعهد
کرده اند، قوانین، مقررات و آییننامههای خود را با استانداردهای بین المللی که ایکائو تصویب می کند
هماهنگ نمایند. ایکائو باید از تصویب و اجرای این استانداردها توسط دولت های عضو اطمینان پیدا کند.
تا سال ١٩٩٨ ایکائو نظارتی بر اجرای این استانداردها نداشت. مجمع عمومی ایکائو برنامه ممیزی نظارت بر
ایمنی را تصویب کرد. افزون بر این، امروزه دولتها خود را در انجام اقدامات لازم برای تامین ایمنی
هوانوردی ملزم دانسته و در نتیجه متعهد هستند هر اقدامی که برای توسعه و ارتقای ایمنی هوانوردی لازم باشد، انجام دهند. این بدان معناست که اجماع دولت ها و رویکرد آنها، از جمله اقدامات موثر و قابل توجه ایران در کاهش اختلاف عملکردها و به کارگیری موثر استانداردها و رویه های پیشنهادی و افزایش ضریب ایمنی هوایی در پذیرش مسئولیت مشترک در حفظ ایمنی هوانوردی، مهمترین مبنای اعمال استانداردها و قبول اجرای بازرسی های ایکائو در نظارت بر ایمنی است.
خلاصه ماشینی:
٢بنابراين ، با توجه به شناخت مفهوم ايمني و اهميت بالاي آن در انجام پروازهاي هوايي به ويژه پروازهاي بين المللي، اين سوأل مطرح است که معيار و ملاک تعيين ميزان ايمني براي انجام پروازهاي هوايي چيست ؟ به عنوان مثال اگر ايالات متحده آمريکا يا کشورهاي عضو اتحاديه اروپا (که داراي استانداردهاي بالايي در ايمني هوانوردي هستند)، نسبت به نظامات و مقررات ايمني هوانوردي يک دولت خاص ، نظري متفاوت با نتايج بازرسي ايکائو داشته باشند، چه بايد کرد؟ آيا اگر گزارش ايکائو در خصوص مقررات ايمني پرواز در کشوري، مطابقت با استانداردها و رويه هاي پيشنهادي را تأييد کند، ايالات متحده آمريکا يا اتحاديه اروپا ميتوانند به بهانه عدم تطابق ايمني هوايي پروازهاي مزبور با استانداردهاي هوايي خود، اين گزارش را ناديده گرفته و اقدامات يک جانبه نسبت به دولت ذي ربط اعمال داشته و مانع ورود هواپيماهاي کشور مزبور به حريم هوايي خود شوند؟ در مجموع ، امتناع از صدور مجوز ورود براي چنين دولت هايي به حريم هوايي دولت هاي ديگر، نقض ماده ٣٣ کنوانسيون شيکاگو خواهد بود.
اما آيا با توجه به اين امر، صرفا بايد سازمان هواپيمايي کشوري کشورها را متولي توسعه و ارتقاي ايمني دانست ؟ به عبارت ديگر، آيا تصميمات و قطعنامه هاي مجمع عمومي و شوراي ايکائو به تنهايي شرايط ارتقا و بهبود ايمني هوانوردي را فراهم خواهد آورد؟ اگر چه گسترش صلاحيت هاي شوراي ايکائو در نظارت و بازرسي مقررات کشورهاي عضو در جهت ارتقاي ايمني هوانوردي صورت گرفته است ، توانايي دولت ها در اعمال مقررات و نيز رفع موارد نقض و تفاوت هاست که موجبات توسعه و ارتقاي ايمني را فراهم ميآورد.