چکیده:
برابر ماده 22 قانون حمایت از حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان در صورتی که اثر برای اولین بار در ایران چاپ یا نشر یا اجرا شده باشد از حمایت این قانون برخوردار است. در پرونده حاضر کتاب مورد نظر اگرچه به زبان انگلیسی نگارش یافته ولی اولین بار در ایران انتشار یافته است و مورد حمایت قانون میباشد. اگرچه در ماده 3 این قانون به «حق ترجمه» به عنوان یکی از حقوق مادی تصریح نشده است اما مطابق با بند5 ماده 5 قانون پدیدآورنده میتواند حق ترجمه اثر را به غیر واگذار نماید. بنابراین مصادیق حقوق مندرج در ماده 3 قانون مذکورحصری نیستند. به موجب ماده 19 همین قانون هرگونه تغییر یا تحریف در اثرهای مورد حمایت این قانون بدون اجازه پدیدآورنده ممنوع است. درصورتیکه «ترجمه» را مصداقی از تغییر در اثر بدانیم میتوانیم لزوم اخذ مجوز برای انجام ترجمه را از این ماده استنباط نماییم.
خلاصه ماشینی:
دادگاه نظر به مجموع محتویات پرونده و مستندات و مدافعات طرفین و اینکه اولا، صرفنظر از اینکه کتاب اصلی برگرفته از کتب دیگران بوده در هیچیک از مستندات حکمی مصرح در حکم تجدیدنظرخواسته ترجمه اثر تألیفی، منع یا منوط به اجازه مؤلف نگردیده است؛ ثانیا، تجدیدنظرخوانده خسارت ناشی از ترجمه اثر بدون جلب رضایت خود را مطالبه نکرده بلکه خسارت ناشی از کاهش فروش کتاب منتشره خود را به جهت انتشار ترجمه آن مطالبه نموده است که ادعای کاهش فروش و وجود رابطه سببیت بین آن و انتشار ترجمه کتاب مذکور متکی به دلیل نیست؛ ثالثا، با عنایت به عدم وجود حکم صریحی در قوانین موضوعه راجعبه ضرورت اخذ مجوز مترجم از مؤلف به دلالت اصل 167 قانون اساسی و ماده 3 قانون آیین دادرسی مدنی، دادگاه، مکلف به یافتن حکم قضیه در منابع معتبر اسلامی یا فتاوی معتبر است.