چکیده:
تامّل بر سوابق جنگها و مخاصمات صد ساله اخیر مبیّن آن است که بعضاً طرفین جنگ از ابزارها و تاکتیکهایی بهره بردهاند که مغایر اصول حقوقی میباشد، از جمله بکار گیری خدعه در استفاده، پوشش و آرم کادر امدادی برای نیروهای رزمنده جهت یورش به دشمن و یا هدف قرار دادن مراکز و نیروهای امدادی و پزشکی. این در حالی است که به واسطهی اصول متعدّد حقوق بشردوستانه از جمله اصل تفکیک و البته تأکیدات صریح اسلامی در قرآن و سنت نبوی، طرفین درگیر در انتخاب روشها و وسایل جنگی محدود بوده و استفاده از سلاحها و روشهای جنگیای که ماهیتاً باعث ایجاد رنج غیرضروری و زاید میشوند، ممنوع پنداشته شده است. در عین حال، مسئلهی تحقیق حاضر آن است که قلمروی تعهد طرفین درگیر به تفکیک میان اهداف غیرنظامی خصوصاً مکانهای استقرار، بناها و گروههای پزشکی و امدادی چگونه است؟ لذا با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش گردآوری کتابخانهای اطلاعات، تلاش خواهد شد تا فرضیه تقدم و البته احترام و مصونیت کادر امدادی در اسلام اثبات گردد. نص قرآن، روایات و البته سنت نبوی در قلمرو حقوق اسلامی و عرف، اصول کلی حقوقی و معاهدات متعدّد بینالمللی از جمله کنوانسیونهای چهارگانه ژنو و پروتکلهای الحاقی آن، احترام و مصونیت کادر امدادی را مورد تأکید قرار دادهاند.
خلاصه ماشینی:
است ؟ این درحالی است که مشاهده می شود که اسناد بین المللی و البته قواعد متعالی اسلامی به انحاء مختلف به تبیین احترام ، حمایت و مصونیت آنها پرداخته اند، در عین حال موضوع تعریف و تحدید افراد و گروههای مورد حمایت و مصون از تعرض در برخی اندیشه های فکری و یا سیستم های حقوقی ممکن است دارای شمول متفاوت و حتی بعضا متعارض باشد، لذا با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران بعنوان تنها نظامی که داعیه دار حکومت دینی و شیعی می باشد، پردازش مفاهیم منبعث از قواعد اسلامی همچون قران ، سنت پیامبر اکرم و یا روایات وارده از ائمه اطهار، در کنار تبیین قواعد حقوق بشردوستانه که در چند سده اخیر پیدایش و توسعه یافته است ، مطلوب این تحقیق یعنی بیان جامعیت و جهانشمولی دین اسلام بعنوان دین خاتم می باشد.
البته صرفا در وضعینی که آنها (گروه های امدادی) عملی خارج از حوزه ی کار ویژه امدادی خود و به ضرر دشمن و طرفین درگیر انجام دهند، می توان اذعان داشت که موقعیت و وضعیت مورد حمایت خود را از دست می دهند اما بطور کلی در موضوع ضمانت اجرا و تضمین حقوق حمایتی از کادر پزشکی و امدادی و عملیات آنها، با توسعه حقوق بین الملل کیفری و استقرار ساختارهای موردی و بین المللی عدالت کیفری به شکل دیوانهای ویژه ١و نهایتا دیوان بین المللی کیفری ٢،جامعه بین المللی تا حد زیادی توانست خلأ عدم اقدام یا نقض عملی نظامهای ملی را تکمیل نماید خصوصا آنکه ممانعت از دسترسی به قربانیان و ممانعت از امداد بشردوستانه ، در اساسنامه دیوان بین المللی کیفری بعنوان مصادیق جنایت جنگی قابل پیگیری و تعقیب می باشد.
"Health Protection in Armed Conflict", the international Review of Red Cross.