چکیده:
دوره صفویه به عنوان یکی از دوره های مهم نقاشی ایران شناخته شده که ویژگیهای جدیدی را به نقاشی ایران اهدا نمود. دراین دوره با تغییر سلایق عمومی، از دست رفتن حامیان حکومتی هنرمندان، تغییر مذهب، جنگ ها و افزایش مراودات سیاسی در اواسط دوره صفویه، مهاجرت های هنرمندان و غیره سبکی به نام سبک اصفهان در دوره صفویه رشد یافت که از مراکز هنری در بخارا، تبریز، عثمانی، قزوین، شیراز متاثر شد و این رویکردها منجر به شکلگیری مکتب اصفهان گردید. در سوی مقابل حمایت های مردمی
و بالا رفتن سطح فرهنگی مردم در حمایت از هنرمندان و خرید آثار هنری باعث شکوفایی وتوسعه هنر ایران شد. در این مقاله این ویژگیهای مشترک و خواستگاههای آنها که منجر به شکل گیری مکتب اصفهان شد مورد بررسی قرار می یرد و دلایل سیاسی، مذهبی و اجتماعی تسریع کننده این جریان مورد بررسی قرار میگیرد تا عوامل تاثیر گذار بر شکلگیری مکتب اصفهان روشن شود. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-کتابخانهای است.
خلاصه ماشینی:
دراین دوره با تغییر سلایق عمومی، از دست رفتن حامیان حکومتی هنرمندان، تغییر مذهب، جنگ ها و افزایش مراودات سیاسی در اواسط دوره صفویه، مهاجرت های هنرمندان و غیره سبکی به نام سبک اصفهان در دوره صفویه رشد یافت که از مراکز هنری در بخارا، تبریز، عثمانی، قزوین، شیراز متأثر شد و این رویکردها منجر به شکل گیری مکتب اصفهان گردید.
پراکندگی قدرت در این دوره و وجود حاکمان محلی و همین طور حامیان هنری در مشهد، شیراز، اصفهان و بخارا در کنار کارگاههای سلطنتی هند و عثمانی تغییرات و کنش های متفاوتی بین هنر ایران و این مناطق بوجود آورد؛ بطوریکه با پیروزی یکی از این قدرت ها، هنرمندان و صنعتگران به ولایت جدید انتقال داده می شدند و همکاری خود را با هنرمندان آن منطقه از سر میگرفتند.
این افزایش مراودات باعث بوجود آمدن سلیقه های جدید در افراد و نتیجتا در جامعه گردید و به طور خاص هنرمندان و نقاشان اصفهانی به این سلایق آری گفتند و با کشیدن تک برگ های نقاشی و بوجود آمدن رقعه ها و یا کشیدن نقاشی های تک رنگ در زمانی کوتاه خریداران و بازار فروش متفاوتی برای آثار خود بوجود آوردند که نسبت به نسخه های خطی، قیمت تمام شده کمتری داشتند و به سهولت قابل ایجاد و تولید بودند.
آنها با فراغ بال به اجرای یک اثر می پرداختند، اما با کاهش حمایت های دولتی این هنرمندان حامیان خود را برای امرار معاش از دست دادند و مجبور به ترک ایران و سفر اجباری به مشهد، بخارا، عثمانی و هند شدند و گروه باقی مانده نیز به تک برگ نگاری برای فروش در بازار پرداختند.