چکیده:
مطابق مواد ۳۹۳۶ و9 ۴۰ قانون تامین اجتماعی 9 ماده ۱۴۸ قانون کار یکی اد
آنان است. کارفرمایان مشمول قانون تامین اجتماعی به پیمانکاران و کارفرمایان
دارای پرسنل و کارگاه ثابت قابل تقسیم هستند. برای محاسبه میزان حق بیمه
کارگران دو روش اصلی مرسوم است: ۱-پرداخت حق بیمه بر اساس ماده ۲۸ قانون
مورد دوم در خصوص قراردادهای پیمانکاری جریان دارد. در این نوشتار به طور
اجمالی به کارفرمایان مشمول این تحوه محاسبه حق بیمه» میزان و چگونگی
احتساب حق بیمهء مقررات حاکم» شیوه و مرجع رسیدگی به اعتراضات احتمالی
پیمانکار در خصوص میزان حق بیمه پرداخته میشود.
خلاصه ماشینی:
توضیح اینکه حق بیمه پیمان بر اســاس مفاد تبصره ماده ٢٨ قانون تامین اجتماعی و اســامی اعلامی از سوی کارفرما تعیین نمی شــود، بلکه به طور نوعی بر حسب نوع قرارداد (عمرانی یا غیرعمرانی ) و بر اساس نسبت مزد به کل کار تعیین می شود و حق بیمه بر مبنای آن وصول می شــود؛ از آنجا که تنوع موضوعات قراردادهای مختلف و نســبت مزد به کل کار در هر یک به طور جداگانه در نظر گرفته نمی شود و پیشرفت تکنولوژی و کاهش نسبت مزد به کل کار در بسیاری از موارد ملاحظه نمی شود، این امر موجب می شــود تا برای نمونه اجرای عملیات مادی پیمان را ٣ نفر بیمه شده بر عهده داشــته باشــند، ولی میزان حق بیمه ای که بر اساس ماده ٣٨ قانون مزبور (بر اســاس ضریبی از مبلغ پیمان ) تعیین می شود به میزان حق بیمه ١٠ نفر باشد.
در مواردی که تهیه و طراحی و خرید تجهیزات در خارج از کشــور صورت گرفته و تامین بهای آن نیز از طریق اعتبار اســنادی باشد و فقط عملیات نصب آنها در داخل کشور باشد، چنانچه عملیات پروژه شامل نصب و کارهای ساختمانی و دیگر عملیات مرتبط با آن بوده و تامین سایر مصالح بر عهده پیمانکار باشد، حق بیمه با ماخذ هفت درصد کارکرد داخل ایران و در صورتی که عملیات پروژه صرفا نصب تجهیزات باشد، با توجه به نحوه انجام آن (مکانیکی یا غیرمکانیکی و یا توأما مکانیکی و دستی ) حق بیمه آن حســب مورد طبق ماده اول و دوم مصوبه مورخ ١٣٧٠/١/٢٤ و به شرح فوق محاسبه می شود.