چکیده:
آموزش و توسعه منابع انسانی به عنوان یک حوزه مطالعاتی بین رشته ای، امروزه به یک رشته دانشگاهی مهم تبدیل شده است؛ اما درباره ترکیب و حدود این رشته اتفاق نظر کاملی وجود ندارد. این پژوهش با هدف مطالعه وضعیت موجود و تعیین قلمرو این رشته ، با استفاده از رویکرد پژوهش کیفی و روش مطالعه موردی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش کلیه منابع مربوط به پیشینه موضوع، برنامه های درسی دانشگاه های معتبر و همچنین متخصصان و متولیان حوزه آموزش و توسعه منابع انسانی بود. در این راستا، پس از مطالعه مبانی نظری، برنامه درسی 10 دانشگاه برتر دنیا مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین با هفت نفر از اساتید خبره و باتجربه مصاحبه انفرادی صورت گرفت و از طریق گروه کانونی چهار جلسه مصاحبه گروهی با کارفرمایان و متولیان آموزش و توسعه منابع انسانی در سازمان های مختلف انجام شد. مصاحبه شوندگان به شیوه هدفمند و با روش گلوله برفی انتخاب شدند و برای تحلیل و تفسیر داده ها از روش کدگذاری استفاده شد. نتایج حاصل از این سه مرحله پژوهش نشان داد که مهم ترین محورهای مطالعاتی رشته آموزش و توسعه منابع انسانی عبارتند از: طراحی آموزش، راهبردهای توسعه منابع انسانی، کاربرد فناوری های نوین یادگیری در توسعه منابع انسانی، مدیریت برنامه های یادگیری، ارزیابی اثربخشی یادگیری، مدیریت استعداد، مربیگری و منتورینگ، مدیریت دانش، مدیریت تغییر و نوآوری، و مدیریت بهبود عملکرد. همچنین شایستگی هایی همچون توسعه رهبری، مدیریت استراتژیک منابع انسانی، شم کسب وکار، تحلیل رفتار سازمانی، مهارت های ارتباطی، و بهینه کاوی توسعه منابع انسانی به عنوان موضوعات پایه در این حوزه شناسایی گردید.
خلاصه ماشینی:
Human Resource Development (HRD) رويکردهاي بهتر، براي پاسخ گويي به نيازهاي يادگيري منابع انساني راهي بيابد.
همچنين رويونا و گيبسون ٦(٢٠٠٣) در مطالعه اي ديگر بيان مي کنند که آموزش و طراحي سيستم هاي آموزشي ابزاري مؤثر براي ظهور توسعه منابع انساني به عنوان يک زمينه رشته اي بوده است (١٨).
اگرچه عده اي بر اين باور هستند که تاريخ توسعه منابع انساني نسبتا کوتاه است (٢٠)، اما انجمن آمريکايي آموزش و توسعه ٣ -که اخيرا به انجمن توسعه استعداد تغيير نام داده است - به عنوان يک سازمان تخصصي جهاني ، سرآغاز فعاليت هاي حوزه آموزش و توسعه منابع انساني را از زماني به حساب ميآورد که مباحث مربوط به يادگيري در محل کار و توسعه حرفه اي در سال ١٩٣٤ مورد استفاده قرار گرفته است .
Human Resource Development Quarterly (HRDQ) مباني نظري، برنامه درسي ١٠ دانشگاه برتر دنيا در اين حوزه مورد مطالعه قرار گرفت .
مکلاگان ٢ (١٩٩٨) به عنوان يکي از پيشگامان اصلي اين حوزه ، براي آموزش و توسعه منابع انساني سه بخش مهم را شناسايي کرده است : «آموزش و توسعه »، «توسعه سازمان » و «توسعه حرفه اي » (٢٩).
Certified Professional in Learning and Performance (CPLP) / مهارت هاي فردي ذهنيت جهاني دانش صنعت مهارت هاي کسب وکار مهارت هاي بين فردي سواد فناوري شکل ١: شايستگيهاي محوري متخصص توسعه منابع انساني منبع : (٢١) همچنين ، استاندارد ايزو ٢٩٩٩٠ که به عنوان آخرين استاندارد بين المللي آموزش بعد از استاندارد ايزو ١٠٠١٥ ارائه شده است ، يک مدل عمومي براي شيوه کار و عملکرد حرفه اي با کيفيت براي ارائه دهندگان خدمات يادگيري ارائه داده است .