چکیده:
در دنیای امروز هر کس باید در قبال رفتاری که انجام می دهد پاسخگو باشد. به دیگر سخن حقوق، کلیه افراد جامعه را مسئول اعمال خود می داند و از این حیث تمایزی بین شخص حقیقی و حقوقی وجود ندارد. با توجه به روند رو به رشد فعالیت های صنعتی و اقتصادی و همین طور حجم وسیع اعمال خطرآفرینی که نهادها و صنایع برای افراد و محیط پیرامون خود ایجاد می کنند، مبانی مسئولیت مدنی به این سمت سوق داده شده است تا با اتخاذ تدابیری مناسب، ضرری جبران نشده باقی نماند. در راستای همین تحلیل، بیراهه نخواهد بود نهادی چون بیمارستان را با توجه به اینکه امروزه رنگ و بوی تجاری نیز به خود گرفته اند، در قبال اعمالی که منجر به ایراد خسارت به دیگران می گردد، مسئول بدانیم. در همین راستا، گاهی سخن از مسئولیت بیمارستان نسبت به آلودگی های زیست محیطی است که سبب آن شده است. از سویی، بیمارستان در قبال هزینه ای که از بیماران اخذ می کند، تعهد به ارائه امکانات سالم و مطلوب دارد که کوتاهی و بی مبالاتی در انجام آن موجبات مسئولیت را برای او فراهم می کند. حال نوع و مبنای مسئولیت در این گونه موارد بسیار حائز اهمیت خواهد بود. مسئله دیگر، مسئولیت بیمارستان در قبال اعمال مقصرانه کارکنان خود و دیدگاه های مطرح پیرامون مسئولیت یک بیمارستان به خاطر رفتار توام با تقصیر و بی مبالاتی کارکنانش از جمله پزشکانی می باشد که در این پژوهش با رویکرد تطبیقی به تفصیل هر یک از این دیدگاه ها و انواع مسئولیت های بیمارستان به نقد و بررسی گذاشته خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
لذا در این پژوهش ابتدا در بخش اول به مسئولیت بیمارستان در قبال آلودگیهای زیست محیطی که ایجاد میکنند پرداخته میشود و در قسمت دوم آن، نقص تجهیزات و امکانات بیمارستان و مسئولیتی که در اثر آن حاصل میگردد مورد بحث و تحلیل قرار خواهد گرفت و در پایان به افعال زیانبار کارکنان بیمارستان و خساراتی که در اثر آن به دیگر افراد جامعه وارد میسازند و نیز رابطه مسئولیتی که بین بیمارستان و کارکنانش در این نوع از اعمال مقصرانه و طریقه جبران خسارتی که باید در قبال زیاندیده صورت گیرد اشاره خواهد شد.
از آنجا که مواد شیمیایی و دارویی به طور متعارف برای محیط زیست خطرآفرین میباشند، بیمارستانها نوعی مسئولیت محض نسبت به کنترل و بکارگیری آنها دارند و در صورت خسارت به محیط پیرامون خود بیتردید مسئول جبران خسارات وارده خواهند بود و فقط کافی است متضرر، رابطه سببیت بین فعل بیمارستان و وقوع زیان را اثبات نماید.
در حقوق ایران، نص صریحی که مسئولیت بیمارستان در ارائه امکانات مطلوب و نوع آن را بیان کرده باشد وجود ندارد، اما بر اساس قواعد کلی مسئولیت مدنی میتوان به این تحلیل رسید که گرچه در حقوق ما اصل بر مسئولیت مبتنی بر تقصیر نهاده شده است لیکن، امروزه با توجه به اینکه در برخی از حوزههای پزشکی همچون بیماریهای هپاتیت و ایدز نظریه تقصیر دیگر جوابگو نیست و با توجه به اینکه محیط خطرناکی که بیمارستان ایجاد مینماید و سبب ضرر میگردد، باید به دنبال نظریهای گشت تا به نحو مطلوب مسئولیت بیمارستان را لحاظ نماید (عباسی، 1388: 50).