چکیده:
انسان، شگفت انگیز ترین آفریدة خداوند است که ریشه در ملکوت و نیاز به الگو دارد. نهایت، اگر انسان الگوی الهی نداشته باشد، در مرتبه طبیعت خودش متوقف مانده و در سراشیبی خود خواهی فرو افتاده و تبدیل به موجود مفسد می شود.
در منابع متعدد از علمای شیعه و اهل سنت، مطالب و بحث هایی راجع به الگو ارائه گردیده و پیرامون آن، به خصوص در زمامداری (امامت) جامعه، دیدگاه های مختلفی، مطرح شده است.
اساسی ترین سوالی که در حوزه کلام و دین شناسی مطرح است، این است که آیا دین، صرفا پیامها، اهداف و ضوابط خویش را در جامعه مطرح کرده است، بدون اینکه آن اهداف و قوانین مجری داشته باشد؟ یا اینکه نه تنها نظام و نهادی را در جهت تحقق اهداف و اجرای قوانین در متن دین و شریعت قرار داده؛ بلکه وجود نهاد را لازم و ضروری شمرده و عدم چنین نهادی را در مجموعه دین، در تضاد با غرض والای بعثت و فلسفه نبوت و رهبری دانسته و بالمال، آن را خلاف حکمت عملی می دانند؟
طبعا پاسخی که دین شناس به این پرسش در تفسیر و تحلیل ماهیت امامت و رهبری می دهد، هماهنگ و همخوان با قرائتی است که از دین دارند.
بانگاهی به قرآن و بررسی آیات در زمینه الگو و اسوه، در می یابیم که مهم ترین اصل از اصول زندگی انسان، زعامت و رهبری است. با در نظر داشت شرایط و معیارهای موجود برای رهبر، می طلبدکه پیروان و رهروان، بدان توجه نموده و فرمانهای آنان را سرلوحه زندگی خویش برای رسیدن به سعادت و کمال قرار دهند. در صورت فقدان رهبری ، یا عدم اجرای فرامین آن، زندگی انسانها دچار آشفتگی و اختلال گردیده و سرانجام، به سقوط انسان منتهی می شود.
خلاصه ماشینی:
"اساسی ترین سؤالی که در حوزه کلام و دین شناسی مطرح است، این است که آیا دین، صرفا پیامها، اهداف و ضوابط خویش را در جامعه مطرح کرده است، بدون اینکه آن اهداف و قوانین مجری داشته باشد؟ یا اینکه نه تنها نظام و نهادی را در جهت تحقق اهداف و اجرای قوانین در متن دین و شریعت قرار داده؛ بلکه وجود نهاد را لازم و ضروری شمرده و عدم چنین نهادی را در مجموعه دین، در تضاد با غرض والای بعثت و فلسفه نبوت و رهبری دانسته و بالمال، آن را خلاف حکمت عملی می دانند؟طبعا پاسخی که دین شناس به این پرسش در تفسیر و تحلیل ماهیت امامت و رهبری می دهد، هماهنگ و همخوان با قرائتی است که از دین دارند.
انسان، امامت، الگو، تربیت، کمال، بدبختی مقدمه یکی از سؤالات مهم حوزه کلام و دین شناسی، این است که آیا دین صرفا پیامها، اهداف و قوانین خویش را بیان داشته و تحقق اهداف و اجرای قوانین فردی و اجتماعی خویش را به مردم واگذار کرده است؟ یا اجرای قوانین و تحقق اهداف را نیز مورد اهتمام قرار داده و نظام و نهادی را جهت تحقق آنها در متن دین و شریعت بیان کرده است؟ نوع پاسخ دین شناس به این پرسش، درتفسیر و تحلیل ماهیت برخی از مقوله های دینی؛ نظیر: امامت، تأثیر دارد."