چکیده:
«سیرهی متشرّعه» به عنوان یکی از اسناد کشف شریعت، از دیرباز مورد توجّه اصولیان بوده است. با این وجود، کمتر پژوهشگری به فحص از ادلّهی اعتبار آن همّت گماشته و تنها مسألهای که محور بحث واقع گردیده، اعتماد بر حجیّت عقلی این نهاد پس از احراز معاصرت معصوم است. در نوشتار حاضر سعی بر آن شده است، ادلّهی اعتبار «سیرهی متشرّعه» و جوانب آن مورد نقد و تحلیل دقیق واقع شود. نویسندگان در این مقاله، افزون بر مخدوش یافتن ادّعای اجماع در مسأله، مجموع دلایل و مؤیّدات یاد شده از «کتاب» و «سنّت» را مورد مناقشه قرار میدهند و با قائم یافتن دلیل عقل در مسأله، حجیّت ذاتی سیرههای متشرّعه در عصر تشریع را به تقریری نو ثابت میکنند.
SirehMotasharaeh (Religious Shariah Conduct) has been of consideration as one of the sources of revealing sharia for a long time by the Osuli scholars. Nonetheless، researchers have rarely studied the indications of validity for sirehmotasharaeh and the only issue studied in this regard is reliance on the rational validity of sirehmotasharaehby validating the contemporariness of this issue with Imams' lives. The present research is an endeavor to criticize and analyze the indications and reasons of the validity of sirehmotasharaeh. Not only have the researchers of the study found the claim of consensus on the issue of sirehmotasharaeh void and null but also they have criticized the reasons and confirmations mentioned in the Holy Qur'an and Tradition. They discern the reason of rationality valid and have proven the inherent rationality of sirehmotasharaeh in the era of religions in a novel account of narration.
خلاصه ماشینی:
نقد و تحلیل ده حجبیت ((سبرةمتنشر عه) ۸۳ جستارضای فشهی واصولی سالدوم: شماره بیایی سوم تابستان ۱۳۹ ۸۴ شرعی و وضعی است که یکی از ادلّداثبات آن, سیرة رایج در چگونگی تشکیل حکومت امام علی ی است که نهتنها امام ٍَ آن را انکار نکرده, بلکه به بیان حضرت ,له مرضی خداوند نیز واقم گشته است و از این طریق میتوان آن را مشروع و مُشْرّع دانست.
موافقت معصوم را با سیره - بویژه در امر ولایت حضرات معصومین الیل - ثابت دانست و ازاینری استدلال بر ححیّت (سپرة متشرعه)) به طریق اپن نامه تمام نخواهد بود؛ دوم آنکه: بر فرض فراغت از اشکال وارده نیز حجیّت «سیرة متشرعه» صرفاً در موضوع خاص (اشتراط رضایت عامه در مشروعیت حکومت) که با تقریر مستقیم امام مواجه شده است.
طبق این منطق, روایت تنها بیان گر نحوة تعیین خليفة پس از پیامبروَلیّة در نسل صحابه است و سخن حضرت مبنیبراعتبار سیرذرایج در تعیین خلیفه نهایتاًعصر خلفای اربعه رادربرمی گیرد و الغای خصوصیت از مهاجر و انصار و تعمیم حکم به سایر نسلهاء ظنی خواهد بود.
۳ لیکن جچلین پاسخی محل بیحت و کلام و اثبات آن بر غهدة معی است؛: زیرا کارایی غیرسندی عرفهای متشرعه (کاربرد آنان در تعیین موضوعات) مورد وفاق فقها است و تعمیم این نقد و تحلیل ده حجبیت ((سبرةمتنشر عه) ۸۷ جستارضای فشهی واصولی سالدوم: شماره بیایی سوم تابستان ۱۳۹ ۸۸ ححیّت به میدان کارایی سندی و استنباط حکم شرعی, دلیل خاص میطلید.