چکیده:
هدف اين نوشتار تحليل حق فرزندآوري زوج هاي معلولي است كه به واسطه دارا بودن ژن هاي معيوب، احتمال ابتلا به نارسايي هاي مشابه براي فرزندانشان بالاست. به عبارتي، با توجه به اين كه به لحاظ ژنتيكي به ويژه زماني كه پدر و مادر همزمان از نارسايي ژنتيكي خاصي رنج مي برند احتمال ابتلاي فرزندان آن ها به نارسايي مشابه بيشتر است اين پرسش مطرح مي شود كه آيا مي توان آن ها را از فرزندآوري طبيعي بازداشت؟ چنان كه پيداست اين پرسش منصرف از تمهيدات پزشكي از جمله انجام آزمايش هاي تشخيصي است كه مي توان و البته بايست براي كاهش احتمال مورد نظر در اين نوشتار به كار بست. اين نوشتار در مقام بررسي حقوقي و اخلاقي گزاره هايي است كه گاه از سوي سياست مداران و متخصصان درباره ضرورت منع زوج هاي معلول ژنتيكي از فرزندآوري شنيده مي شود؛ گزاره اي كه به گونه اي ديگر حتي براي متخصصان درمان ناباروري نيز مطرح است. به اين منظور نخست اسناد حقوق بشري و سپس مقررات داخلي در خصوص حق فرزندآوري معلولان ژنتيكي بررسي شده و در ادامه استيفاي اين حق در فرض يادشده در بالا تحليل حقوقي و اخلاقي مي شود. تاكيد اصلي اين نوشتار بر ضرورت تحليلي چندوجهي و پرهيز از ناديده انگاشتن وجوهي است كه حتي در مواردي به ظاهر ترتب ارزشي كم تري دارند و يا تحت تاثير گفتمان هاي غالب و پرطرف دار ميلي براي دفاع برنمي انگيزند.
خلاصه ماشینی:
"با نگاهی به حقوق برشمرده شده در این کنوانسیون و اسناد دیگر که مستقیم و غیرمستقیم به حقوق افراد دارای معلولیت و ازجمله معلولان ژنتیکی پرداخته اند، اگرچه صراحتا به حق فرزندآوری این گروه به عنوان حقی مستقل اشارت نشده است ؛ که علت آن شاید بداهت آن بوده باشد؛ اما با ذکر حقوق عام انسانی به ویژه حق حیات ، احترام به حق تشکیل و حفظ خانواده و آزادی باروری زنان ، حق زندگی مستقل و ورود به جامعه ، و همچنین تاکید بر اصل برابری و نفی هرگونه تبعیض در مورد معلولان و بالاخره منع هرگونه مداخله خودسرانه در امورات خصوصی و خانوادگی افراد باید قائل به آن بود که معلولان ژنتیکی نیز همانند سایرین حق فرزندآوری طبیعی را دارا هستند؛ چه این حق از لوازم و تبعات منطقی دارا بودن حق زندگی عادی و مستقل و تشکیل خانواده است و صرف معلولیت نمیتواند مجوزی برای بازداشتن افراد از استیفای این حق طبیعی باشد.
در پاسخ به پرسش این نوشتار باید گفت بر اساس اسناد عام و خاص حقوق بشری، حق فرزندآوری، اگرچه نه با صراحت و به عنوان حقی مستقل ، برای زوج های دارای معلولیت های ژنتیکی همانند سایر افراد پذیرفته شده است و منعی در صورت احتمال ابتلای فرزندان آن ها به معلولیت های مشابه نه در اسناد بین المللی و نه در قوانین داخلی به چشم نمیخورد؛ بلکه مقرره هایی بر ضرورت حمایت از افراد دارای معلولیت در معنای اعم برای ایفای وظایف خانوادگی و سرپرستی فرزندانشان تاکید دارند."