چکیده:
نشان داده شده است که نیمرخ فیزیولوژیک بازیکنان فوتبال در انواع پستهای
بازی متفاوت است.این مطالعه، به منظور کسب اطلاع از میزان تطابق ویژگیهای
فیزیولوژیکی بازیکنان تیم ملی فوتبال جوانان کشور، با توجه به نیازهای فیزیولوژیکی
مربوط به پست بازی آنان انجام شده است.به همین منظور، 32 نفر از بازیکنان تیم ملی
جوانان، به پنج پست دروازه(5 نفر)مهاجم(7 نفره)، مدافع کناری(5 نفر)مدافع میانی(6
نفر)و هافبک (9 نفر)تقسیم شدند و توان هوازی و بیهوازی آنهانیز اندازهگیری
شد.میانگین سن، قد و وزن گروه مورد مطالاعه، به ترتیب برابر با 3/18 سال،
1/179سانتیمتر و 9/70 کیلوگرم بود و به طور متوسط 6/4 سال سابقه بازی باشگاهی
داشتند.برای ارزیابی توان هوازی، از برنامه«نوار گردان بروس»و برای ارزیابی توان بی
هوازی، از آزمون 15 ثانیهای«پرش بوسکو»استفاده شد.همچنین، برای تجزیه و تحلیل
یافتههای تحقیق از روش آماری«آنالیز واریانس»یک طرفه استفاده شد.نتایج حاصله نشان میدهند، میانگین IMB افراد مورد مطالعه برابر با 1/22
2m/gK بوده و از نظر آماری، تفاوت معناداری چه از نظر توان هوازی و چه توان
بیهوازی در میان بازیکنان تیم ملی فوتبال جوانان دیده نشده است.با توجه به
یافتههای تحقیق حاضر چنین نتیجهگیری میشود که نوع تمرینهای این بازیکنان، بر
نیازمندیهای فیزیولوژیکی پستهای متفاوت بازی تأکید نداشته و حتی به ویژگیهای
بازیکنان این تیم برای بازی درچنین سطحی توجه کافی نشده است.پیشنهاد
میشود، مربیان ضمن در نظر گرفتن برنامههای تمرینی ضروری برای افزایش توان هوازی و
توان بیهوازی تمام بازیکنان، بخشی از برنامه تمرینی خود را با توجه به نیازهای
ویژه پست هر بازیکن طراحی و اجرا کند.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به نتایج به دست آمده معلوم میشود، بازیکنان تیم ملی جوانان کشور در مقایسه با بیشتر مطالعات خارجی و مطالعات انجام شده روی نوجوانان کشور، هم نسبت به میانگین کل بازیکنان و هم نسبت به تک تک پستهای بازی، به ویژه پست دروازهبانی، توان هوازی پایینتری دارند.
با توجه به اهمیت توان هوازی در فوتبال، به ویژه در پستهای مدافع کناری و هافبک، پایین بودن توان هوازی میتواند به خستگی زودتر بازیکنان فوتبال بینجامد که این خستگی تا حد زیادی اجرا را تحت تأثیر قرار میدهد(23)و شاید بتوان حداقل بخشی از دلایل شکستهای 20 ساله تیمهای ملی جوانان و نوجوانان کشور را در بازیهای آسیای، به این موضوع نسبت داد که بحث بیشتر در مورد آن از حوصله این نوشتار خارج است.
نتیجه با توجه به یافتههای تحقیق و مباحث مطرح شده برای تحلیل این یافتهها، میتوان نتیجهگیری کرد که تمرینهای بازیکنان تیم ملی جوانان کشورمان، بر نیازهای فیزیولوژیکی مورد نیاز بازیکنان در پست بازی تأکید لازم نداشته است و مربیان به ویژگیهای جسمانی آنها برای بازی در پست مناسب توجه کردهاند.
با توجه به پایین بودن میانگین توان هوازی بازیکنان تیم ملی فوتبال جوانان کشورمان، نسبت به میزان مشابه به دست آمده در سایر مطالعات، میتوان گفت که تمرینهای هوازی این بازیکنان برای رسیدن به میزان توان بیهوازی دروازهبانان در این مطالعه، نسبت به سایر بازیکنان و با توجه به نیاز بازیکنان این پست به استفاده بیشتر از دستگاه هوازی در طول بازی، میتوان چنین نتیجهگیری کرد که تمرینهای بیهوازی این بازیکنان برای برآورده ساختن نیازهایشان از توان بیهوازی در تولید انرژی کافی نیست."