چکیده:
یکی از مقررات مهم کنوانسیون شیکاگو، مربوط به تصویب استانداردها و طرحهای پیشنهادی در خصوص عملیات هواپیما و سیستم هوانوردی است. کنوانسیون شیکاگو به ایکائو اختیار داده است تا در مواقع لزوم، «موازین، مقررات بینالمللی و طرحهای پیشنهادی» را که جنبه بینالمللی دارند وضع نماید. این مقررات و استانداردها، ضمائم کنوانسیون شیکاگو را تشکیل میدهد.کشورهای عضو کنوانسیون شیکاگو تعهد کردهاند، قوانین، مقررات و آییننامههای خود را با استانداردهای بینالمللی که ایکائو تصویب میکند هماهنگ نمایند. ایکائو باید از تصویب و اجرای این استانداردها توسط دولتهای عضو، اطمینان حاصل کند. تا سال 1998 ایکائو نظارتی بر اجرای این استانداردها نداشت. مجمع عمومی ایکائو برنامه ممیزی نظارت بر ایمنی را تصویب کرد. این مقاله در نظر دارد سیر تحول نظارت ایکائو بر مقررات کشورها را بررسی کرده و درنهایت، نگاهی به عملکرد ایران در اجرای برنامههای نظارتی توسط ایکائو داشته باشد.
A fundamental regulation of the Chicago Convention is related to the adoption of uniform rules or standards with regard to all aspects of the operation of aircraft and of the system required to support international air navigation. This is done by ICAO Council which is authorized by the Chicago Convention, when required, to regulate the ‘international standards and recommended practices’. These standards and regulations constitute the Annexes to the Convention. All States under the Chicago Convention are required to adopt regulations uniformed with those established under the Convention and the standards adopted by ICAO as embodied in the Annexes to the Convention. By 1998, there was no audit program to find out whether States incorporate international standards into their national laws. To ensure the States’ compliance with international standards, ICAO General Assembly passed Resolution A32-11, which established ‘ICAO’s Safety Oversight Program’ to assess member States’ compliance with these Standards. This article intends to assess the development of ICAO audit program to verify the member States’ compliance with ICAO’s ‘standards and recommended practices’ and finally to have a glance at Iran’s practice in this regard.
خلاصه ماشینی:
ازاینروست که توجه به ایمنی پرواز، از انحصار حوزه ملی خارج و نگرانی و دغدغه جامعه بینالمللی شده است؛ 3 چنانچه مجمع عمومی ایکائو نیز مکررا بر تضمین اطمینان از ایمنی هوانوردی کشوری بینالمللی بهعنوان هدف اصلی خود Huang, Jiefang, "Aviation Safety, ICAO and Obligations Erga Omnes", Chinese Journal of International Law, vol.
2 با توجه به شناخت مفهوم ایمنی و اهمیت بالای آن در انجام پروازهای هوایی بهویژه پروازهای بینالمللی، این سؤال مطرح است که معیار و ملاک تعیین میزان ایمنی برای انجام پروازهای هوایی چیست؟ بهعنوان مثال اگر ایالات متحده آمریکا یا کشورهای عضو اتحادیه اروپا (که دارای استاندارهای بالایی در ایمنی هوانوردی هستند)، نسبت به نظامات و مقررات ایمنی هوانوردی یک دولت خاص، نظری متفاوت با نتایج بازرسی ایکائو داشته باشند، چه باید کرد؟ آیا اگر گزارش ایکائو در خصوص مقررات ایمنی پرواز در کشوری، مطابقت با استانداردها و رویههای پیشنهادی را تأیید کند، ایالات متحده آمریکا یا اتحادیه اروپا میتوانند به بهانه عدم تطابق ایمنی هوایی پروازهای مزبور با استانداردهای هوایی خود، این گزارش را نادیده گرفته و اقدامات یکجانبه نسبت به دولت ذیربط اعمال داشته و مانع ورود هواپیماهای کشور مزبور به حریم هوایی خود شوند؟ بهطور کلی، امتناع از صدور مجوز ورود برای چنین دولتهایی به حریم هوایی دولتهای دیگر، نقض ماده 33 کنوانسیون شیکاگو خواهد بود.