خلاصه ماشینی:
خاطرهنویسی به مثابه دانش و روش با یاد خاطره علیرضا کمری انتشارات سوره مهر،1383 لزوم توجه به اهمیت روششناختی خاطره از دیدگاه مردمشناسی و گنجایی این روش برای تبدیل شدن به یک شاخه مستقل دانش-به مثابه شاخهای از علم که در آن«خود»و«فردیت» موقعیت کانونی دارد و به همین دلیل تا حدودی مکمل روشهای اثباتگرایانه علمی تلقی میشود-از محورهای اصلی گفتو گوی حاضر است که به بهانهی انتشار کتاب با یاد خاطره میان نویسنده این کتاب علیرضا کمری-و یکی از صاحبنظران علم مردم شناسی-دکتر نعمت الله فاضلی-صورت گرفته است.
فاضلی:تصور میکنم آنچه شما در بحثهای مربوط به خاطرهنگاری و خاطرهنویسی دنبال کردهاید و جامعه ایران نیز دنبال میکند نکتهی خیلی مهمی باشد،به دلیل اینکه در حال حاضر خاطرهنویسی چیزی فراتر از سندیت تاریخی است.
از جمله،فیلسوف علم مشهور،پل فایرابند،در کتاب dohtem tsniagA ،که به فارسی ضد روش ترجمه شده و یکی از کتابهای بسیار مهم در حوزهی فلسفه علم محسوب میشود،این بحث را پیش کشیده است که ما در واقع نه تنها در علوم انسانی و اجتماعی بلکه در فیزیک،شیمی،علوم طبیعی و علوم دقیقه هم میتوانیم روشهایی مثل رمان،خاطرهنویسی یا روشهایی را که بیشتر در ادبیات شناخته شدهاند،برای تولید علم به کار بگیریم.
نکته دیگر این که از همان دههی هفتاد به بعد،همزمان با اوجگیری پدیدارشناسی( ygolonemonehP )رهیافتهای پدیدارشناسانه-که خیلی تأکید میکنند بر مطالعهی پدیدار آنگونه که فرد آن را میزید،تجربه میکند،فهم میکند،تأویل و تفسیر و تحلیل میکند و به طور کل مطابق ادارک( tpecnoC )فرد از مسئله،با نوعی رویکرد درونی نه رویکرد بیرونی -بستری شده برای به کارگیری روش خاطرهنگاری و خاطرهنویسی روشهای مبتنی بر زندگینامه( sdohtemlacihpargoiB )که خاطرهنویسی تنها یکی از آنهاست،چون انواع و اقسام دیگری هم دارد.