خلاصه ماشینی:
این حمامها عبارتند از: حمام صرافان،نزدیک طاق صرافان،یعنی چهار سوق صرافان(نقشه شماره 1)/حمام خواجه پارسا،نزدیک بازار خواجه/حمام گاوکشان،بعد از بازرا نزدیک مدرسه گاوکشان/حمام مسگران(که به عنوان حمام بازار کارد هم شناخته میشود)که گفته میشود قدیمیترین حمام بازمانده بخاراست و در کنار چهار سوق یا طاق تلپاقفروشان(کلاهفروشان)قرار دارد/حمام (به تصویر صفحه مراجعه شود) کفش الک،واقع در بازار کفشفروشان/حمام ابی عطاش،در بازارنو/حمام قاضی کلان(که به نام حمام نو هم شناخته میشود)در بازار قاضی کلان/ حمام تکمهدوزی،کنار بازار تکمهدوزان در ریگستان/حمام کنجک،یا حمام گوشه،واقع در جنوب غربی مسجد کلان/حمام جویبار/حمام چقور محله، یا حمام نقیب/حمام بیبی خلف/حمام پای آستانه/حمام قاضیان/حمام داملاه شیر/حمام شیشهخانه/حمام چشمه ایوب/حمام عبد الله خواجه در بررسی جهات ویژه حمام صرافان بخارا باید بگوییم بیفایده نخواهد بود اگر اشاره کنیم که از جمله اهداف اصلی برای حفظ و نگهداری چنین بنایی برای دولت ازبکستان کاربری آن در آینده است.
چطور میشود نیمه دوم قرن شانزدهم میلادی را که دولت پایداری در بخارا بوده،به ویژه با در نظر گرفتن ترقی ساختوساز و نمونههای بیشماری از شیوههای نوین که در ساخت و تزیین بناها به کار رفته را دوران تنزل معماری در این منطقه دانست؟تردیدی نیست که فضایی از پیشرفت در معماری بومی منطقه بعد از سقوط تیموریان مشهو است،مضافا به اینکه فرهنگ عامه مردم عموما عبد الله خان را به عنوان فرمانروایی که بیشترین آثار تاریخی بازمانده بخارا در زمان او ساخته شده میشناسند.
شکل اصلی بنا امروزه با به کار گرفتن امکانات باستانشناسی و مدارک دیگر ظاهر و نمای حمام صرافان بخارا،مطابق آنچه در اصل و زمان ساخت بنا بوده(نیمه دوم قرن شانزدهم میلادی)قابل بازسازی است.