خلاصه ماشینی:
"برای دستیابی به تعریف واقعی کلمه کاریکاتور شواهد موجود نشاندهنده این حقیقت است که نباید به بررسی سبک خاصی که هنرمند در خلق یک اثر کاریکاتور اتخاذ میکند پرداخت،بلکه ملاک شناخت افرادی است که هنرمند به عنوان ناظرین(بینندگان)اثرش در نظر میگیرد»(همان منبع،ص 12 و 8)به هرحال،همانطور که کتاب یاد شده نیز ذکر کرده است،آثار کاریکاتور علیرغم تنوع و تفاوت آشکارشان با یکدیگر از یک جنبه اصلی و اساسی مشتر برخوردارند و آن اینکه همه آنها برای چاپ طراحی میشوند.
) همانطور که دیده میشود در این فرهنگ کارتون و کاریکاتور در معنای مورد نظر ما مترادف گرفته شده است و ترکیب«چهرهسازی مبالغهآمیز»معادل Cartoon داده شده است.
اما در فارسی با توجه به اینکه واژه«کاریکاتور» بیش از یک قرن است که در مطبوعات فکاهی و طنزمان به کار میرود و اساسا مترجمان و مؤلفان گذشته ما تحت تأثیر زبان فرانسه بودهاند،این واژه ماندگار شده است.
» در آغاز مطالب شماره 1 این روزنامه به واژه«کاریکاتور»بر میخوریم: «برای تجسم اعمال دو وسیله سهل و ساده به دست آوردهاند آن دو وسیله یکی تیاتر است که در حقیقت غرضش از تشکیل همان تجسم اعمال است و نواختن موزیک و رقص برای ازدیاد رغبت مردم است به تماشا و دیگری ساختن صور موهومه خیالی موسوم(به کاریکاتور)در روزنامهها به عموم نشان دادن و چون تشکیل و ترتیب مجلس تیاتر و بازیگر خانه منافی آیین دین مبین حضرت سید المرسلین است لهذا بر ماست که آن وسیله اولی را ترک گفته وسیله دوم را پذیرفته باشیم."