Abstract:
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر این است که فرمهای روایی و سبکی استفادهشده برای نمایش و صورتبندی مفهوم توکل و توسل در فیلمهای جنگی را تحلیل کند.
روششناسی پژوهش: در این پژوهش سکانسهای برجسته مرتبط با موضوع توکل و توسل با روش نئوفرمالیستی تحلیل و بررسی شده است.
یافتهها: کهنالگوی قالب این فیلمها، کهنالگوی تحول است. همچنین همزمان با ژانر جنگ، ژانر جادهای نیز در این فیلمها بهکار رفته است. بیان آیاتی از کتب مقدس، اضافه کردن شخصیتی مذهبی، گفتوگوی مستقیم قهرمان فیلم با خدا و پاسخ گرفتن از او، از عناصر روایی معمول برای نمایش مفهوم توکل و توسل در فیلمهای ژانر جنگ است. اما تمهیدات روایی بهتنهایی کافی نیست و عناصر سبکی مانند استفاده درست از لنز، زاویه و حرکت دوربین، صدا، تدوین، بازی بازیگران و طراحی صحنه و لباس هرکدام در انتقال محتوا و حس نقش بهسزایی دارند.
نتیجهگیری: با بررسی عناصر روایی بهکار برده شده مشخص شد که استفاده از کهنالگوی تحول و استفاده از ژانر جادهای در کنار ژانر جنگ به شخصیتپردازی و تحول شخصیتها کمک زیادی کرده است. همچنین تأثیر توکل و توسل شخصیت در آرامش و اجابت دعایش مشهود است. عناصر سبکی استفادهشده در این سکانسها در همبستگی کامل با عناصر روایی بوده و وظیفه دارد حس ارتباط شخصیت با معبود به هنگام توکل و توسل را منتقل کند.
Abstract Purpose: The purpose of the present study is to analyze the narrative and stylistic forms used to represent and formulate the concept of trust and recourse in war movies. Methodology: In this research, prominent sequences related to the subject of trust and reliance have been analyzed and investigated with the neoformalist method. Findings: The dominant archetype of these films is the archetype of transformation. At the same time as the war genre, the road genre has also been used in these films. The expression of verses from the Holy Scriptures, the addition of a religious character, the direct dialogue of the film's hero with God, and the answer to him are among the usual narrative elements for displaying the concept of trust and recourse to films of the war genre. But the narrative arrangements alone are not enough and stylistic elements such as the correct use of the lens, camera angle and movement, sound, editing, acting and costume design each play a significant role in conveying the content and feeling. Conclusion: By examining the used narrative elements, it was found that the use of the transformation archetype and the use of the road genre along with the war genre have greatly contributed to the characterization and transformation of the characters. Also, the effect of the character's trust and appeal is evident in the peace and the answering of his prayers. The stylistic elements used in these sequences are in complete correlation with the narrative elements and have the task of conveying the sense of connection between the character and the deity at the time of trust and recourse.
Machine summary:
بیان آیاتی از کتب مقدس، اضافه کردن شخصیتی مذهبی، گفتوگوی مستقیم قهرمان فیلم با خدا و پاسخ گرفتن از او، از عناصر روایی معمول برای نمایش مفهوم توکل و توسل در فیلمهای ژانر جنگ است.
کم شدن صدای محیط و افکتها حتی در اوج درگیریها و انفجارها به هنگام دعا خواندن و توکل شخصیت و استفاده از موسیقی حماسی وقتی خداوند دعایشان را مستجاب کرده و به پیروزی در نبرد رسیدهاند از عناصر سبکی بخش صدا هستند.
بررسی فیلمها: در این بخش به بررسی چهار فیلم از مهمترین فیلمهای ژانر جنگ پرداخته میشود تا با تحلیل سکانسهای مرتبط با توکل و توسل، عناصر روایی و سبکی آن مشخص شود.
کارگردان برای بیان این مضمون که خداوند دعای بندگانش را میشنود با تمهیدات سبکی در آن سکانس عملکرد موفقیتآمیزی داشته است، ازجمله کم کردن صدای محیطی، نزدیک شدن دوربین به قهرمان، نمای بسته از چهره او و زمزمه زیر لب با خدا گویی که خداوند بسیار به او نزدیک است و صدایش را میشنود.
بیان آیاتی از کتب مقدس، اضافه کردن شخصیتی مذهبی، گفتوگوی مستقیم قهرمان فیلم با خدا و پاسخ گرفتن از او از عناصر روایی معمول برای نمایش مفهوم توکل و توسل در فیلمهای ژانر جنگ است.
بیان آیاتی از کتب مقدس، اضافه کردن شخصیتی مذهبی، گفتوگوی مستقیم قهرمان فیلم با خدا و پاسخ گرفتن از او از عناصر روایی معمول برای نمایش مفهوم توکل و توسل در فیلمهای ژانر جنگ است.