Abstract:
اصولا برای درک سیاست خارجی مصر باید به چهار نکته¬ی کلیدی جغرافیا، منافع ملی، قدرت¬های بزرگ و رهبران مصر توجه کرد. پایه¬ی سیاست خارجی مصر ، موقعیت ژئوپلیتیکی آن است که جهت¬گیری¬های سیاست خارجی مصر را در مورد جهان عرب، اسرائیل، قدرت¬های بزرگ، اروپا و آفریقا تعیین می¬کند . منافع ملی مصر نقطه¬ی شروع روابط خارجی و جهت¬گیری سیاست خارجی مصر را مشخص می¬کند . رهبران مصر نقش کلیدی در روند تصمیم گیری سیاست خارجی مصر ایفا می¬کنند و قدرت¬های بزرگ با توجه به موقعیت جغرافیایی مصر و نقش کلیدی این کشور در خاورمیانه ، محدودیت¬هایی را برای سیاست خارجی مصر ایجاد می¬کنند. علی¬رغم تغییر اخیر سیاست مصر، موقعیت ژئوپلیتیک، منافع ملی و رهبران مصر هنوز هسته¬ی مرکزی روابط خارجی مصر را تشکیل می¬دهند . بنابراین بعید به نظر می¬رسد که الگوهای دیپلماتیک مصر تغییرات فوق¬العاده¬ای داشته¬باشد. این مقاله در صدد است عوامل تاثیر¬گذار بر سیاست خارجی مصر را ،از انقلاب ناصر تا کودتای ارتش، تبیین و تحلیل نماید.
In this paper، we seek to answer the question on what basis is formed the Egypt''s foreign policy. Egypt''s foreign policy is based on which orientation? Primarily Egypt''s foreign policy orientation is directed towards the Arab world، Israel، Great Powers، Europe and Africa. Egyptian leaders play a key role in Egypt''s foreign policy decisions. This paper attempts to analyze and explain the elements of the foreign policy of Egypt.
Machine summary:
com"/> دانشجوی دکترای روابط بینالملل دانشگاه گیلان چکیده اصولأ برای درک سیاست خارجی مصر باید به چهار نکتهی کلیدی جغرافیا، منافع ملی، قدرتهای بزرگ و رهبران مصر توجه کرد.
به عنوان شرایط بینالمللی، قبل از سال 1990، جنگ سرد تأثیر بسزایی بر بسیاری از جنبههای روابط خارجی مصر با ایالات متحدهی آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی داشتهاست.
برای مثال در طول پادشاهی ناصر اگر چه مصر روابط نزدیکی با اتحاد جماهیر شوروی داشت، همچنین رابطه با ایالات متحدهی آمریکا را برای یک دورهی طولانی حفظ کرد.
بعد از ناصر در زمان پادشاهی مبارک نیز اگر چه مصر شرایط خوبی با ایالات متحده آمریکا داشت، رابطه با اتحاد جماهیر شوروی را نیز برای دستیابی به یک نوع موازنه گسترش داد.
در دوران محمد مرسی نیز علی رغم این که هدف طرفداران دولت مرسی فاصله گرفتن بیشتر از قدرتهای خارجی بود و رئیسجمهور مرسی هم اولین سفرهای خود را به کشورهای اتیوپی، عربستان سعودی، چین و ایران اختصاص داد نه آمریکا و اروپا ؛ اما از آنجا که حکومت مرسی با بازکردن بحث "قدرت منطقه ای"، منابع کافی در حوزههای اقتصادی و اجتماعی در اختیار نداشت ، کشورش وابسته به کمک مالی آمریکا و اتحادیهی اروپا و نهادهای کمککنندهی بینالمللی تحت سلطهی غرب بود.
(Tianshe,2011:92-93 بعد از سال 1990، روابط خارجی مصر در سایهی رویارویی آمریکا و شوروی و تحت تأثیر جنگ سرد قرار داشت.
A delicite Balancing act: Egyptian for eign Policy after The Revolution, The Institute for Middle East Studies the Elliott School of International Affairs the George Washington University.